Öz’ünde saklı ne ise… sevginin doğası
ve uzantısı bir o kadar; düşle gerçeğin karması.
Hayat özenli bir sofra adında muhteva
ettiği ile doğru orantılı.
Bazen geri durmak çok olası hele ki
hayat ve dost bildiklerimiz hırpalamışken gelin görün ki; sevgiye ve dostluğa
duyduğumuz inanç bizi hayat yolunda payidar kılıyor.
Dostluğunuz ve varlıklarınız
olmasaydı an itibariyle aranızda olmazdım ki temenni ettiklerime kavuştum bir
ömür akabinde gerisin geri kaçtım.
İnanç.
Kırmadan yaşamak kırgınlığımızı yok
sayıp insanlarla olan diyalogumuzda özveri yüklenip, sevgiyi de kutsarken inanç
dene mefhum Allah’a daha da yaklaşmak işte yazmanın şifresini çözdüğüm bu
ilginç denklem.
Yazarak daha da bağlandığım
dostlarım.
Dostlarımın sunumundaki güzellikler
ile kendimi derinlemesine sorgulayıp onlara layık bir dost olmayı
içselleştirdiğim.
Tüm sevgimle.