D e ğ i r m e n

gözünü a ç a r  açmaz ,açlığını  hissetmiş,

dünyanın canlıları,ve başta i n s a n oğlu.

daha yürür yürümez,gıda bulmaya gitmiş

pişirmeyi   bilmeden, yutuvermiş ezmeden.

                   çiğ   otlarla  doyarak ,başarmış   yaşamayı,

                   dağ  k e ç i l e ri gibi,öğrenmiş tırmanmayı.

                    av yakalamak   i ç i n  becermişte koşmayı

                   nasipte gelmiyormuş,çıkıp şöyle gezmeden.

geçen zaman belirsiz, belki  yüzlerce  asır.

geçmektedir aradan,hemen  ayağa  kalkar.

üstünde yaprak yorgan altına sermişhasır.

savunma silah yok,vahşilerden çok korkar.

                    toplu  yaşama  başlar ,hayatının   güzeli,

                    evleri   mağaradan,  ı s ı n m a s ı   ateşle

                    anlaşmanın a r a c ı, konuşmaktadır  dili

                    hayatını sürdürür,H a v v a  denilen eşle.

etle b e s l e n i y o r d u,çevrede ot hazırdı,

çokları taneliydi, ç i ğ n e n m e s i  gerekti.

kökü d e r i n d e k i n i ,sopasıyla  kazırdı.

tohumunu ö ğ r e n d i,hemen toprağa ekti.

                     Sayun kuvvetlerini a ğ ı r t a ş a sezdirdi.

                     ç ı k a r d ı ğ ı  ürüne, un  adını  da  taktı.

                     diş  kıran maddeleri, sert  taşlara ezdirdi.

                     s u y l a  karıştırınca, olan hamura  baktı.

T a ş ı n  ısındığını ,yangınlarda görmüştü,

Kızan taşın ütünde,p i ş i r m e öğrenmişti.

tokluğu  sayesinde, rahat  hayat  sürmüştü

açlık denen duygunun,zorluğunu yenmişti.

                     Suların    kuvvetini, kullandılar   seninle,

                     Rüzğârı  denedileri, u z u n  kanatlarıyla.

                     Buğdayı un yaptılar, suyun  değirmeniyle

                     Fabrikalar    kuruldu,  teknik  inatlarıyla.

Donkişot  savaş  yaptı, sizleri dev sanarak

     Çiftçi sıraya   girdi,  buğday  öğütmek  için.,

     D e ğ i r m e n i  bilenler, anlatırlar anarak

      Herkes şehirli oldu,s o m u n u  yer o biçim.

                          Ninni    gibi   gelirdi , çakıldağın   sesleri,

                          K ı n a  gibi un  çıkar ,gece yorgunlarına.

                          Un çuvala d o l u n c a,artarda hevesleri

                          Ç i ç e k ekmek pişirir, açlık baygınlarına.                                                                                                                                                                                               

*-*-*- 1371 *-*-*-19/04/2018 te ek.*-*-*  

( D E Ğ İ R M E N başlıklı yazı Özçiçek tarafından 6.05.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.