KPSS ye de girdik. Okuldayken ve okul sonrasý, hayatýnýn her anýnda bizden bir adým önde olan, azimli çalýþkan ne istediðini bilen arkadaþlar, yine kaptý güzel puanlarý ve yine bizden bir adým önde olarak, devlet memurluðuna atandýlar...
Bizim hakkýmýzý mý yediler ? Hayýr.

Bizlerde kapitalist düzenin, olmazsa olmazý özel sektörün eline kaldýk...

Bir kýsmýmýz nasýl bir hayal dünyasýnda yaþýyorsak, hemen masa baþý bir iþ, altýma araç ve en az 4-5 bin Tl. Maaþ olmazsa çalýþmam abi modun da. Bunlarýn gerçekleri görüp hayata tutunmalarý çok zaman alýyor. Tutunduklarýnda da yaþ kýrk, hayatýn gerçekleri de týrt oluyor tabi...

Bir kýsmýmýz ise bir an önce hayata atýlýp ne iþ olsa yaparým abi modun da. Bu grup ilk baþlarda doðru karar verip hayata bir yerlerden baþlýyor. Daha sonra bunlar da kendi aralarýn da gruplara ayrýlýyor.

1.grup iþe giriyor ve 2-3 ay içinde kendini patronuyla, yönetisi ile kýyaslamaya baþlýyor. Benim bunlardan neyim eksik. Bunlarýn yaptýðý iþi ben tek parmaðýmla yaparým, neden ben bunlardan daha az maaþ alýyorum,diye düþüne düþüne mutsuz bir personel ve hiç bir iþte tutunamayan çok sýk iþ deðiþtiren eleman oluyor...

2.grup çalýþtýðý her kademede ve branþta çalýþma arkadaþlarýndan sürekli bilgi alýyor, kendini yetiþtirmek, alanýnda en iyisi olmak için sürekli araþtýrýyor okuyor, bütün zorluklara göðüs geriyor,sabýr nedir iyice öðreniyor ve alanýn da uzmanlaþýyor. Bunlarý patronlar veya yöneticiler çok çabuk keþfediyor lar ve kendi yerlerine hazýrlýyorlar...

3.grup sürekli dert yanýyor hiç bir anýndan zevk almýyor mutlu olmuyor, kendi performansýnýn düþük olduðunu bilmiyor, zannediyorki , bütün iþi kendi yapýyor, o olmasa iþletme batar, 5 yýl sonrasý için bir planý yok, günü birlik yaþýyor, baþkalarýndan medet umuyor, kredi ile araba, kredi ile ev alýyor, gelir seviyesi kendinden yüksek insanlar ile sidik yarýþtýrýyor, kredi kartlarýný ful kullanýyor, tabiki doðal olarak kazancý yetmiyor....çevresindekilere sürekli negatif enerji yayýyor ortamýn enerjisini de bitiriyorlar...

SONUÇ OLARAK;

Nedense hayat bizim hayal ettiðimiz gibi gitmiyor. Sabýrla bekliyoruz, bir sihirli deðnek her þeyi gönlümüzün istediði gibi bir hale getiriverecek diye. Ama bu sihirli el bir türlü ortaya çýkmýyor ve umutla beklediðimiz sonuçlar gerçekleþmiyor.

Halbuki karþýmýzdaki ve içimizdeki gerçeði iyi görmemiz gerekir. Özellikle sosyal hayatta olaylara duygusal deðil gerçekçi ve akýlcý bakmamýz gerekir. Beklentilerin kendiliðinden yerine gelmesini beklemek, sadece hayalperestlik olur. Ortada bir mücadele, karþýmýzda bizden daha iyi,daha ihtiyaç sahibi rakipler var. Bir oyun veya bir kurgu var, buna ancak akýllý hazýrlýklarla karþýlýk verebiliriz. Gerçekleþmesini hayal ettiðimiz, pozisyon,maaþ için çoðu zaman üzerimize düþen sorumluluklarý yerine getirmiyoruz, kendimizi geliþtirmiyoruz, iþimiz ile alakalý, kendimizi güncellemiyoruz, ve öylece boþ boþ  beklentilere giriyoruz ve
oyunu kaybetmek durumunda kalýyoruz....

"Almadan vermek Allah'a mahsustur" der atalarýmýz.

Karþý taraftan bir talepte bulunurken kendini baþkalarý ile kýyaslamayacaksýn.
Kendini yine kendin ile kýyaslayacaksýn.
Benim iþimde geçen yýlki durumum buydu. Ben bu yýl buna ilave olarak þu þu baþarýlarý gösterdim ve önümüzdeki yýllar için de þu planlarým var diyeceksin ve bunun gerçekliðini karþý tarafa hissettireceksin.
Bak bakalým o zaman hayallerin gerçekleþmiyor mu ? gerçekleþmiyor mu ?

Hiç bir profesyonel patron senin borçlanmana, ve ekonomik sýkýntýna göre zam yapmaz... Gelir/gider dengesine, piyasa þartlarýna ve senin katma deðerine göre zam yapar. Hatta biz buna yapar demiyoruz sen hakettiðini alýrsýn diyoruz.

Yine bir ata sözü ile bitirelim.

"YÜRÜK AT, YEMÝNÝ KENDÝ ARTTIRIR."