Sevda denilen cemre, þu gönlüme düþeli,

Kaç yýl geçti aradan gâh gamlý gâh neþeli?

Eriþilmez bir murat, gökkuþaðý misali,

Sadece düþlerimde görülmekte visali

Kaçamak bakýþlarla konuþmaya çalýþmak,

Kýsacýk sohbetlerle, yetinmeye alýþmak.

Ýçten içe can atýp, tutmak için elini,

Seyretmek hayranlýkla, saçlarýnýn telini!

Yarýnlardan umutsuz, hep aný yaþayarak,

Ayrýlýk korkusunu, her daim taþýyarak!

Bilinmeyen bir yolda yürüyen kaçak gibi,

Tuzaklanmýþ mayýna er-geç basacak gibi.

Görüþmeden geçmiþse eðer epeyce zaman,

Ya bitmiþse kuþkusu; dar gelir sanki mekân.

Buluþtuðumuz ilk an, endiþeyle bakarak,

Kahverengi gözlerde, cevabýmý aramak!

Ya da insanlýk hali, görmüþsem seni üzgün,

Beynimde nice þüphe, döner durur bütün gün.

Normalden farklý ise, biraz sesinin tonu,

Gelmiþ gibidir o an, artýk dünyanýn sonu.

Fakat güldüðün vakit, inan her þey deðiþir,

Sanýrsýn dertli gönlüm, muradýna eriþir.

Taþkýn sular misali, aþarým da bendimi,

Coþkunun girdabýna kaptýrýrým kendimi.

Hele nail olursam, sevgi dolu sözüne,

Kanat vurur yüreðim, özgürce gökyüzüne.