BABAM


Ne zaman baba desem

Sızlar yüreğim 

Kesilir nefesim

Bir tarafım hep eksik

Karışır her şey birbirine 

Gözyaşlarında kaybolur sesim

 

Hatıralar toplanır gökyüzümde 

Sevginle süslenmiş yıllar

Hep gözümün önünde

Öyle bir servet ki bıraktığın 

Tükenmez inan babam

Geçse bile asırlar

 

Seni son görüşümdü

Beni Ankara’ya uğurlamıştın

Neşeliydin, içten gülüyordun 

Dilinde renkleniyordu hayallerin

Ben mezun olacaktım

Sen huzurdan pay alacaktın

Hiç hesapta yoktu ki

Ben seni nasıl görmeyecektim

 

Gurbet ayrılmadı ömrümüzden

Neler sezdim uzaklarda

Derin girdaplarda kaç gece

Soramadım 

İçimde cevapsız sorular birikti

Telefon sesinden korkar mı insan

Ben korktum işte

Acılar yağdı bu iklimde topraklarıma

Hüzün kokarım bu yüzden

 

Şimdi ben de babayım

Ve veda ettiğin yaştayım 

Çocuk yanım eksik ya

Hayatla bitmez savaştayım

 

Yıllar kovalarken yılları

Yokluğundaki karanlık

Aydınlanmadı

Büyüdü çilenin boyutu 

İçimdeki yangınlardan 

Ve bir inanca tutundum ben

Cennet buluşma yeri

Müjde Allah’tan

 

Yalvaç - 19.04.2018


( Babam başlıklı yazı Sait ÖZBAL tarafından 19.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.