Makale / Araştırma

Eklenme Tarihi : 8.04.2018
Okunma Sayısı : 959
Yorum Sayısı : 0

VAHYE TABİ OLUN, KUR’AN’A UYUN, EMANİYYE VE ZANLARA DEĞİL,

     Zanna tabi olmayın. Zan yalanların en kötüsüdür.

10/YÛNUS-36: Ve mâ yettebiu ekseruhum illâ zannâ(zannen), innez zanne lâ yugnî minel hakkı şey'â(şey'en), innallâhe alîmun bimâ yef'alûn(yef'alûne).                                                                                                                                                                                   Ve onların çoğu zandan başka bir şeye tâbî olmaz. Şüphesiz zan, haktan bir şey kazandırmaz. Muhakkak ki Allah, onların yaptıklarını bilendir.

     Bakara Suresinin 78. ayet-i kerimesinde Allahütealâ diyor ki:

2/BAKARA-78: Ve minhum ummiyyûne lâ ya’lemûnel kitâbe illâ emâniyye ve in hum illâ yezunnûn(yezunnûne).                                                                                                                                         Ve onlardan bir kısmı ümmîlerdir. Onlar (Allah'ın) Kitabı'nı bilmezler, sadece emaniyeyi (kişilerin yazdığı kitapları) bilirler. Ve onlar sadece zanda bulunuyorlar.

     Emaniyyenin, zannın sonucunda kişilerin, haktan hiçbir şey kazanmaları mümkün değildir. İnsanların yazdığı kitaplara tâbî olmak yerine, Kur'an'a tâbî olup Allah'a ulaşmayı dileseler hepsi hidayete ererlerdi.

     Vahyedilene uyun,

6/EN'ÂM-50: Kul lâ ekûlu lekum indî hazâinullâhi ve lâ a’lemul gaybe ve lâ ekûlu lekum innî melek(melekun), in ettebiu illâ mâ yûhâ ileyy(ileyye), kul hel yestevîl a’mâ vel basîr(basîru),e fe lâ tetefekkerûn(tetefekkerûne).                                                                                                                De ki: “Ben size Allah'ın hazineleri yanımdadır demiyorum. Ve gaybı bilmiyorum. Size, muhakkak ki ben bir meleğim demiyorum. Ancak bana vahyedilene tâbî olurum.” “Basiretle gören ve görmeyen bir olur mu, hâlâ tefekkür etmiyor musunuz?” de.

     Allahütealâ, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e ne demesi lâzım geldiğini bütün boyutlarıyla anlatıyor. Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in söylediği şey sadece Allah'ın kendisine emrettiği gerçeklerdir. Vahiy aldığını söylüyor, onun ötesinde kim kendisine bir şey izafe ediyorsa, hepsini reddediyor ve "Ben bir melek değilim, ben gaybı bilmem." diyor. Aslında bu olay peygamberliğinin başlangıç yılları için geçerlidir. Çünkü Allahütealâ, diyor ki: "Allah gaybı bilir, kimseye söylemez ama Resullerinden rızaya ulaşan hariç."

72/CİNN-26: Âlimul gaybi fe lâ yuzhiru alâ gaybihî ehadâ(ehaden).                                                            O (Allah), gaybı bilendir. Fakat O, gaybını hiç kimseye izhar etmez (açıklamaz).

72/CİNN-27: İllâ menirtedâ min resûlin fe innehu yesluku min beyni yedeyhi ve min halfihî rasadâ(rasaden).                                                                                                                        Resullerden razı oldukları (tasarruf rızasına ulaşmış olanları) hariç! O taktirde, muhakkak ki O (Allah), onların önünden ve arkasından gözetenler sevk eder ki,

     Bu rızaya dikkat edin! Allahütealâ'nın hiç rızaya ulaşmamış Resulü olur mu? Allahütealâ 7 tane rızadan yedincisine ulaşamamış olanlardan bahsediyor. Tasarruf rızası sadece devrin imamındadır, sadece bir kişi tasarrufa ehil olur. O, devrin imamıdır. Peygamber Efendimiz (S.A.V) de tabiatıyla devrin asaleten imamıydı. Peygamberlerin olmadığı devirlerde de devrin imamları vardır. Allahütealâ her kavimdeki Resullerden birisini devrin imamı, huzur namazının imamı olarak tayin eder. Ama o kişi bir Nebî, bir peygamber değildir, bir Resuldür. Ama Nebî Resul değildir, Velî Resuldür. Ve huzur namazının imamlığı da o kişi için bir vekâlet müessesesini ifade eder. İşte onlar, huzur namazının imamları; ister Nebî Resul olsunlar, asaleten o görevi alsınlar, ister Velî Resuller olsunlar, vekâleten görev alsınlar, her halükârda tasarruf rızasının sahibidirler.

     Allahütealâ daha sonra Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e gaybı göstermekle kalmadı, Kendi Zat'ını da gösterdi. Biliyorsunuz ki Peygamber Efendimiz (S.A.V) hayattayken miraç'a, Allah'ın Zat'ına ulaştı. Ve Allahütealâ, Kur'an'da şöyle yazıyor: "Kalbi gördüklerini tekzip etmedi." Allahütealâ gaybı, bütün gök katlarını ve Zat'ını O'na evvelce göstermişti. Öyleyse miraca davet olunduğu, miraca gittiği zaman Peygamber Efendimiz (S.A.V) gaybı zaten biliyordu. Ama bu ayet indiği zaman henüz Allahütealâ ona gaybı göstermemişti.

     Allahütealâ: "Ve hakikati söyle onlara." diyor.

46/AHKÂF-9: Kul mâ kuntu bid’an miner rusuli ve mâ edrî mâ yuf’alu bî ve lâ bikum, in ettebiu illâ mâ yûhâ ileyye ve mâ ene illâ nezîrun mubîn(mubînun).                                                  “Ben diğer Resullerden farklı bir (bidat) ortaya çıkarmış değilim.” de. Ve bana ve size ne yapılacağını ben bilemem. Ben sadece bana vahyedilene tâbî olurum. Ve ben apaçık bir nezirden başka bir şey değilim.

     Peygamberimiz Hz. Muhammed (S.A.V) Efendimizin Kur'an'ı, daha evvelki Tevrat'ta ve İncil'de mevcut olan 7 safha ve 4 teslimi ve Hz. Nuh'un, Hz. İbrahim'in, Hz. Musa'nın, Hz. İsa'nın şeriatini aynen ihtiva eden Kitap'tır. O, kendisine vahyedilene tâbî olan bir uyarıcıdır, nezirdir.

10/YÛNUS-15: Ve izâ tutlâ aleyhim âyâtunâ beyyinâtin kâlellezîne lâ yercûne likâena'ti bi kur'ânin gayri hâzâ ev beddilh(beddilhu), kul mâ yekûnu lî en ubeddilehû min tilkâi nefsî, in ettebiu illâ mâ yûhâ ileyy(ileyye), innî ehâfu in asaytu rabbî azâbe yevmin azîm(azîmin).                                                                                                                                        Ve onlara ayetlerimiz, delillerle okunduğu zaman Bize ulaşmayı dilemeyen kimseler şöyle dedi: “Bize bundan başka bir Kur'an getir veya O'nu değiştir.” De ki: “O'nu, kendi nefsimden (bir şey) ilka ederek benim değiştirmem olamaz. Ben ancak bana vahyolunan şeye tâbî olurum. Şâyet Rabbime asi olursam muhakkak ki ben, büyük günün azabından korkarım.”

     Bir defa daha Allahütealâ, ruhun hidayetinden bahsetmektedir.

     Allahütealâ, Allah'a ulaşmayı dilemeyen kişilerin durumlarını Yunus Suresinin 7 ve 8. ayetlerinde anlatıyor:

     Bu ayet ile, Yunus Suresinin 7 ve 8. ayet-i kerimeleri ve Mu'minun-44 arasında sağlam, kuvvetli bir illiyet rabıtası vardır. Çünkü Yunus Suresi 7 ve 8'de Allahütealâ buyurmaktadır:

     "Onlar bizim ayetlerimizden gâfil olanlardır."

     Bu ayet-i kerimede gâfil olmanın ne anlama geldiği açıklanmıştır. Peygamber Efendimiz (S.A.V), delillerle, beyyinelerle gelen Kur'an'ı Kerim'i onlara okuduğu zaman diyorlar ki: "Bu Kur'an’ı Kerim'i değiştir veya bize başka bir tane Kur'an’ı Kerim getir. Biz buna inanmıyoruz."

     Peygamber Efendimiz (S.A.V): "Allah'a ulaşmayı dileyeceksiniz. Dilemezseniz gideceğiniz yer cehennemdir." diyor. Cevap veriyorlar: "Biz bu Kur'an'a inanmıyoruz. O'nu değiştir ya da başka bir tane getir." Allah'ın, O'na o Kur'an'ı Kerim'i indirdiğini reddediyorlar.

     Her zaman Allah'ın Resulleri hep insanlar tarafından reddedilmişlerdir. Bütün devirlerde, bütün milletlerde bu böyle olmuştur. Mu'minun Suresinin 44. ayet-i kerimesinde Allahütealâ buyuruyor:

23/MU'MİNÛN-44: Summe erselnâ rusulenâ tetrâ, kullemâ câe ummeten resûluhâ kezzebûhu fe etbâ’nâ ba’dahum ba’dan ve cealnâhum ehâdîs(ehâdîse), fe bu’den li kavmin lâ yu’minûn(yu’minûne).                                                                                                               Sonra Biz, Resullerimizi ardarda (arası kesilmeksizin) gönderdik. Her ümmete Resulü geldiği zaman, her defasında onu yalanladılar. Biz de onları birbiri arkasından (helâk ettik). Ve onları efsane kıldık. Artık mü'min olmayan kavim (Allah'ın rahmetinden) uzak olsun.

     Kur’an’la uyarın,

50/KAF-45: Nahnu a’lemu bi mâ yekûlûne ve mâ ente aleyhim bi cebbârin fe zekkir bil kur’âni men yehâfu vaîdi.                                                                                                                               Onların ne söylediklerini, en iyi Biz biliriz. Ve sen onların üzerine, cabbar (zorlayıcı) değilsin. Öyleyse Benim vaadimden (vaadettiğim cezadan, azaptan) korkanları Kur'an ile ikaz et.

     Onların söylediklerini elbette en iyi bilen Allah'tır. Hz. Muhammed (S.A.V) Efendimiz'e Allah: "Sen onların üzerine bir cebbar değilsin. Onları zorlaman için seni görevlendirmedik. Ama kim Allah'ın vaadinden korkarsa onları Kur'an ile uyar. Onları Allah'ın emirlerine ve yasaklarına itaat etmeleri için uyar, ikaz et."

14/İBRÂHÎM-52: Hâzâ belâgun lin nâsi ve li yunzerû bihî ve li ya’lemû ennemâ huve ilâhun vâhidun ve li yezzekkere ûlul elbâb(elbâbi).                                                                                Bu (Kur'an’ı Kerim), O'nunla uyarılmaları ve O'nun (Allah'ın) tek bir İlâh olduğunun bilinmesi ve ulûl'elbabın (sırların sahiplerinin) tezekkür etmesi için insanlara bir açıklamadır.

     Allah'ın tek İlâh olduğunun bilinmesi,

     İnsanların O'nunla uyarılması,

     Ulûl'elbabın tezekkür etmesi ve Allah'ın bildirisiyle sırlara ehil olması için bir tebliğdir, açıklamadır.

     Kur’an hidayet ve rahmet için inmiştir.

16/NAHL-64: Ve mâ enzelnâ aleykel kitâbe illâ li tubeyyine lehumullezîhtelefû fîhi ve huden ve rahmeten li kavmin yu’minûn(yu’minûne).                                                                                             Ve Kitab'ı sana, “hakkında ihtilâfa düştükleri şeyi” onlara beyan etmenden (açıklamandan) ve âmenû olan (Allah'a ulaşmayı dileyerek mü'min olan) bir kavme hidayet ve rahmet olmasından başka bir şey için indirmedik.

     Allahütealâ:

  • "Kitab'ı Sana hakkında ihtilâfa düştükleri şeyi onlara beyan etmen için gönderdik."
  • "Ve mü'min bir kavme hidayet ve rahmet olması için gönderdik." buyurmaktadır.
  •      Kur'an’ı Kerim, Yahudilerin, Hristiyanların ve İslâm'ın arasındaki ihtilâfların çözümü için gönderilmiştir. Doğru, bu Kitap'tadır. Aslında Hristiyanlık, Yahudilik ve İslâm, sadece Hz. İbrahim'in hanif dînidir. Hz. Musa'dan ve Hz. İsa'dan evvel yaşayan Hz. İbrahim, Allah'ın kâinattaki tek dîni olan hanif dînini yaşamış ve o hanif dînini bütün muhtevasıyla öğretmiştir. Peygamber Efendimiz (S.A.V) de hanifti. Allahütealâ, Rum Suresinin 30. ayet-i kerimesinde Peygamber Efendimiz (S.A.V)'e şöyle buyurmuştur:

    30/RÛM-30: Fe ekim vecheke lid dîni hanîfâ(hanîfen), fıtratallâhilletî fataran nâse aleyhâ, lâ tebdîle li halkıllâh(halkıllâhi), zâliked dînul kayyimu ve lâkinne ekseren nâsi lâ ya’lemûn(ya’lemûne).                                                                                                                                  Artık hanif olarak kendini (vechini) dîn için ikame et, Allah'ın hanif fıtratıyla ki; Allah, insanları onun üzerine (hanif fıtratıyla) yaratmıştır. Allah'ın yaratmasında değişme olmaz. Kayyum olan (kaim olacak, ezelden ebede kadar yaşayacak) din budur. Fakat insanların çoğu bilmez.

         Herkes, Allah'a ruhunu, vechini, nefsini ve iradesini teslim etmek için yaratılmıştır. Allah'a teslim hakikatleri (hidayet ve bütün bunların Allah'ın rahmetiyle oluşması), her peygamber zamanında etraflı bir şekilde herkese anlatılmasına rağmen aradan geçen asırlarda hep unutulmuş ve insanların arasında ihtilâflar doğmuştur.

         Bu ihtilâflar, farklı peygamberlerden menkul olması ve daha evvelki asırlarda şeytanın, onların anlattıklarının büyük kısmını yok etmiş olması sebebiyle baş göstermiştir. Farklı peygamberlere tâbî olan insanlar, Allahütealâ'nın o peygamberlere verdikleri sanki başka peygamberlere verdiklerinden farklıymış gibi bir ihtilâfın içine girmişlerdir. Oysaki, sadece tek bir din yani Hz. İbrahim'in hanif dîni var olmuştur. Ve Kur'an için Allahütealâ: "Hidayet olsun diye indirdik." buyurarak, bu Kitabı, insanlar ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah'a teslim ederek dört hidayete de ersinler diye indirdiğini belirtmektedir.

         Allah’ın indirdiği Kur’an’ı tebliği edin,

    5/MÂİDE-67: Yâ eyyuherresûlu bellıg mâ unzile ileyke min rabbik(rabbike) ve in lem tef’al femâ bellagte risâleteh(risâletehu) vallâhu ya’sımuke minen nâs(nâsi) innallâhe lâ yehdîl kavmel kâfirîn(kâfirîne).                                                                                                             Ey Resul! Rabb'inden sana indirileni tebliğ et (duyur). Eğer bunu yapmazsan, o takdirde O'nun Risaletini (sana gönderdiğini) tebliğ etmemiş (duyurmamış) olursun. Ve Allah seni insanlardan korur. Muhakkak ki Allah, kâfirler kavmini hidayete erdirmez.

         Allah'ın Resullere verdiği görev Allah'ın emirlerini insanlara tebliğ etmektir. Allahütealâ Nur Suresinin 54. ayet-i kerimesinde Resullere verilen vazifenin tebliğ olduğunu net bir biçimde açıklıyor.

    24/NÛR-54: Kul atîullâhe ve atîur resûl(resûle), fe in tevellev fe innemâ aleyhi mâ hummile ve aleykum mâ hummiltum, ve in tutîûhu tehtedû, ve mâ aler resûli illel belâgul mubîn(mubînu).                                                                                                                                            De ki: “Allah'a ve Resul'e itaat edin. Bundan sonra eğer dönerseniz (itaat etmezseniz), O'na (Resul'e) düşen (sorumluluk) sadece O'na yükletilen (tebliğ)dir.” Ve sizin üzerinize düşen (sorumluluk), size yükletilendir. Ve eğer ona itaat ederseniz, hidayete erersiniz. Resul'ün üzerinde açıkça tebliğden başka bir (sorumluluk) yoktur.

         İradesini de Allah'a teslim eden Resul, sadece Allah'ın emirlerini yerine getirir. Allahütealâ, bu ayette sadece Allah'ın emirlerini yerine getiren Resulünü insanlardan koruyacağını bildirmektedir. Allahütealâ kâfir kavmi hidayete erdirmez.

         Kitaptan vahyedileni okuyun. Onun kelimesini değiştirecek yoktur,

    18/KEHF-27: Vetlu mâ ûhıye ileyke min kitâbi rabbik(rabbike), lâ mubeddile li kelimâtihî ve len tecide min dûnihî multehadâ(multehaden).                                                                        Sana, Rabbinin Kitabından, vahyolunanı oku! O'nun kelimesini değiştirecek yoktur. Ve O'ndan (Allah'tan) başka yönelinecek bulamazsın (yönelinecek yoktur).

         Allahütealâ bu ayet-i kerimede ve Ankebut Suresinin 45. ayet-i kerimesinde Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in görevinin Allah'ın kendisine vahyettiklerini okumak olduğunu söylemektedir:

    29/ANKEBÛT-45: Utlu mâ ûhıye ileyke minel kitâbi ve ekımıs salât(salâte), innes salâte tenhâ anil fahşâi vel munker(munkeri), ve le zikrullâhi ekber(ekberu), vallâhu ya’lemu mâ tasneûn(tasneûne).                                                                                                                                         Kitaptan sana vahyedilen şeyi oku ve salâtı ikâme et (namazı kıl). Muhakkak ki salât (namaz), fuhuştan ve münkerden nehyeder (men eder). Ve Allah'ı zikretmek mutlaka en büyüktür. Ve Allah, yaptığınız şeyleri bilir.

         Kimse Kur'an’ı Kerim'de bir yanlış bulamaz. O'nun hiçbir kelimesini değiştiremez. Kur'an'da hiçbir şey eksik bırakılmamıştır:

    6/EN'ÂM-38: Ve mâ min dâbbetin fîl ardı ve lâ tâirin yatîru bi cenâhayhi illâ umemun emsâlukum, mâ farratnâ fîl kitâbi min şey’in summe ilâ rabbihim yuhşerûn(yuhşerûne).               Ve yeryüzünde yürüyen hayvanlardan ve iki kanadıyla uçan kuşlardan ne varsa (4 ayaklı) hiçbir hayvan ve iki kanadıyla uçan hiçbir kuş yoktur ki; sizin gibi ümmet olmasınlar. Biz kitapta hiçbir şeyi eksik bırakmadık. Sonra Rab'lerine haşrolunacaklar (olunurlar).

         Kur'an'da birçok şifre vardır. Allahütealâ kime ne kadar ilim verirse kişi o şifrelerden hareketle sonuca yürür. Allahütealâ: "Ve Allah'tan başka yönelinecek bulamazsın." sözüyle sadece Allah'a doğru yön tayin edileceğini, ruhun Allah'a doğru yükseleceğini ve Allah'a ulaşacağını ifade etmektedir. Yönelme; 3. basamakta, Allah'a ulaşmayı dilemekle başlayan 14. basamağa kadar geçen devredir. Allahütealâ, burada geçen "mültehada" kelimesinin dışında enibu, munib kelimelerini de yönelmek istikametinde kullanmaktadır. Sadece Allah'a yönelinir ve O'ndan duâ talep edilir. Ruhun, vechin, nefsin ve iradenin teslim olacağı makam Allah'tır. Allah'tan başka yönelinecek hiçbir varlık yoktur. 14. basamaktan 21. basamağa kadar olan kesim ise ulaşma kademesidir.

    42/ŞÛRÂ-13: Şerea lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrekû fîh(fîhi), kebure alel muşrikîne mâ ted’ûhum ileyh(ileyhi), allâhu yectebî ileyhi men yeşâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).                                                                                                                           (Allah) dinde, onunla Hz. Nuh'a vasiyet ettiği (farz kıldığı) şeyi (şeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dinde) fırkalara ayrılmayın.” diye Hz. İbrahim'e, Hz. Musa'ya ve Hz. İsa'ya vasiyet ettiğimiz şeyi Sana da vahyederek, size de şeriat kıldı. Senin onları, kendisine çağırdığın şey (Allah'a ulaşmayı dileme) müşriklere zor geldi. Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine ulaştırır (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaştırır).

         Allah, dilediğini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine hidayet eder (ulaştırır).

         Allah’a ulaşmayı dilemeyen gizli şirkte olanlar ayetlerle konuşanlara siz batıldasınız derler.

    30/RÛM-58: Ve lekad darebnâ lin nâsi fî hâzel kur’âni min kulli mesel(meselin), ve le in ci’tehum bi âyetin le yekûlennellezîne keferû in entum illâ mubtılûn(mubtılûne).                      Ve andolsun ki, bu Kur'an'da insanlar için bütün meselelerden örnekler verdik. Ve eğer onlara bir ayet getirsen, kâfirler mutlaka: "Siz sadece batılla uğraşan kimselersiniz." derler.

         Bütün Resuller ve Nebîlerle, kavimler arasındaki ilişkilerin başlangıcı hep kavimlerin arasında kâinatın tek dînini unutmuş olan insanların Resulün bâtılla uğraştığını iddia etmeleri şeklinde olmuştur. Çünkü onların ilmi sadece bu kadarını ihata eder. Bütün devirlerde, bütün insanlar Allahütealâ'nın indirdiklerinden haberdar edileceklerdir. Ama bir kısmı gerçeği kabul edecektir, büyük kısım sahip oldukları emaniyye ilim sebebiyle Allah'ın Resule söylettiklerini kabul etmeyeceklerdir. Ve gidecekleri yer bu sebeple cehennem olacaktır.

         Allah’tan daha doğru sözlü kim vardır?

    4/NİSÂ-87: Allâhu lâ ilâhe illâ huve le yecmeannekum ilâ yevmil kıyâmeti lâ raybe fîh(fîhi) ve men asdeku minallâhi hadîsâ(hadîsen).                                                                        Allah ki, O'ndan başka ilâh yoktur. Sizi, hakkında şüphe olmayan kıyâmet gününde mutlaka bir araya toplayacaktır. Ve Allah'tan daha doğru sözlü kim vardır?

    4/NİSÂ-122: Vellezîne âmenû ve amilûs sâlihâti se nudhiluhum cennâtin tecrî min tahtihel enhâru hâlidîne fîhâ ebedâ(ebeden), va’dallâhi hakkâ(hakkan), ve men asdaku minallâhi kîlâ(kîlen).                                                                                                                                            Ve onlar ki, amenû olup, nefsi ıslâh edici (nefsi tezkiye edici) salih amel işlediler, işte onları, altlarından nehirler akan cennetlere koyacağız, orada ebediyen kalacak olanlardır. Allah'ın vaadi haktır (gerçektir). Ve Allah'tan daha doğru sözlü kim vardır?

         Artık Allah’tan ve onun ayetlerinden başka hangi söze inanacaksınız?

    45/CÂSİYE-6: Tilke âyâtullahi netlûhâ aleyke bil hakk(hakk‎ı), fe bi eyyi hadîsin ba’dallâhi ve âyâtihî yû’minûn(yû’minûne).                                                                                                    İşte bunlar, Allah'ın ayetleridir. Sana hak olarak onları okuyoruz. O halde Allah'tan ve O'nun ayetlerinden sonra hangi söze inanacaklar?

         Kur'an, kâinatın mucizesidir. Allahütealâ'nın anlattığı şeyler, Kur'an'ın nasıl üstün bir mahlûk olduğunu ifade eder. Kur'an’da Allah'ın bir yaratığıdır. Biz insanlar, sadece zahirî âlemi görebilecek olan gözlerle mücehheziz. Bu dünyadaki sesleri işitebilecek olan kulaklarla mücehheziz. Ve de özel şartlarda zahirî âlemi de gayp âlemini de emr âlemini de özellikleriyle hissedebilen bir de kalbin sahibiyiz.

        Sizler ne kütübüssiteden, ne falanın filanın kitabından değil, Kur’an’dan sorumlusunuz.!

    43/ZUHRÛF-44: Ve innehu le zikrun leke ve li kavmik(kavmike), ve sevfe tus’elûn(tus’elûne).                                                                                                                            Muhakkak ki O (Kur'an), senin için ve senin kavmin için mutlaka bir zikirdir (öğüttür). Ve siz, (Kur'an'dan) sorumlu olacaksınız.

         Bütün insanlar Kur'an'dan sorumludur. Kur’an’ı Kerim, bütün kâinat için bir zikir'dir. Ama Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in o anda tebliğ yapması lâzım gelen kendi kavmi olan Arap kavmiydi.

     

    Allah razı olsun.

    Burhan AKSU

    ( Vahye Tabi Olun, Kur’an’a Uyun, Emaniyye Ve Zanlara Değil, başlıklı yazı mihrimah tarafından 8.04.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
    Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.