Boyutsuzluğumun imgesini çağırıyorum…

Düşlerim,

Düş tepesinde bir bulut benzeri

Resmimi yerleştiriyorum:

İki ismimle git-gel yaşadığım,

Özümsediğim aşklarım,

Ölümlü yarınlarım.

 

Şiirin tepeciği belki de nazarımda

Değiş tokuş yaptığım hülyalarım:

Şimdi bitpazarında olmalıydım:

Teneşir paklarken kimini

Şiirin bitlerini ayıklamalıydım.

Ne yani, sevgilim…

Aynı anda sevemez miyim?

Seni ve şiiri?

Ya da;

Şiiri ve sensizliğin güftesini yazarken usul usul…

 

Hem sessizlikte uyuduğum da yalan

Uyutulduğum ise gün gibi aşikâr:

İçimde imlerimin beşiğini sallarken tıngır mıngır

Hadi gel de öp alnından şiirin.

Vallahi yüksünmem.

Yüklüyüm ne de olsa:

Aralıksız her gece doğuma gidiyorum

Hangi yarısı mı günün?

Ölümün tepesi mi yoksa

Seninle pay ettiğim düşlerim?

Kondururum da;

Ne de olsa faniyiz ezelden

Sevmek mademki en elzem;

Dokunma sakın ah’larıma,

Dokurum ben sensizliği varsıl ikametim ise

Dumura uğradığım şunca hazandan

Bunca şiiri yığdığım

Hem de tek kalemde kim ise beni silen

Ama sindiremediğim:

Ölüm de mi yalan sevgili?

Hele ki yok mu oncası?

Aşk ile arama nifak sokan.

 

Delirdim işte şiirin birinden alamazken gözlerimi:

Dedim de hani:

Neden yazamıyorum en güzel şiiri?

Yakındığım mı yalvardığım mı?

Yandığım mı yoksa yaktığım mı?

Hem de ecdadımdan bu yana

En yüce ruhlu gölge,

Babadan miras biraz her şiir

Ama yazdığı değil

Bana öğrettiği

Okuma aşkına yenik düştüğüm

Ve alamazken hızımı

Severek yol kat ettiğim.

Ölümlü imgelerin tahtına çıkıp da

Öpsen ya beni alnımdan

Ben de şiiri ruhundan.

 

Adım çıktı madem

Adsız bir şiire düşmeli yolum.

Adı olmayan şiirden yana da şikâyetim.

Ama kursağımdan da geçmez

Debdebeli vazgeçişlerim ile

İklimlere serildiğim

Sehven yeniğim de hani:

Hayatın ara yollarında

Girdiğim çıkmazlarda bin bir badire yüklüyüm.

Şafak tadında bir doğum

Gece oldu mu kapanan bir çiçek

Derlediğim öykülerde bul beni istersen

Ama kanma sen mutlu sonlara.

 

Mutlandığım mutlak bir gerçek

Bir de dilimlerken imgeleri

Ekmek arası yoksunluğumu sunduğum okuyucuya

Yüklensem de;

Sevsin beni, dememe bakma

Aslında azıcık da sen sev şiirin

En az bir dizesini.

Uyuduğum diz(e)lerinde şiirin ve sevgi tarhının

Kucaklasın beni kalem.

 

Sihirli bir değnek tadında

Aslında hazana biat

Kalbimdeki gömüğü de saklarken eşrafımdan

Kandırdığım mı yalan kendimi?

Ne de olsa gizlendiğime dair her şiir

Oysaki ifşa ettiğimin ispatı

Bir de ölümüne sevdamın nazarında

Rükû ettiğim Hakka ve sevgiye

Dilediğince sev beni

Haz etmesem de yalandan,

Bir kerecik olsun söyle sevdiğini:

En azından yazmadığım en güzel şiiri

Ya da son addedilen bir nakarat mı da

Hayat şarkısı.

 

Edindiğime nazar değmeden uzaklaşayım en iyisi:

Gölgende uyuduğum

Yüreğin hayaleti ile hasbıhal en güzeli

Duyulmazın ve görünmezin indinde

Şaibeli gölgelere vermediğimiz paye ile

Sırtımı dayadığım aşkın hulasası

Bir zafer;

Kimine nedamet

Ama vazgeçilmezim yine

Hakkın nezdinde.


( Öp Alnından Şiirin... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 20.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.