BABALARININ DÝNÝNÝ YAÞAYANLAR

36/YÂSÎN-6: Li tunzire kavmen mâ unzire âbâuhum fe hum gâfilûn(gâfilûne).

Babalarý uyarýlmamýþ bir kavmi, uyarman içindir. Çünkü onlar gâfillerdir.

Bir evvelki âyet-i kerime ile baðlantý yapýldýðýnda, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in babalarý uyarýlmamýþ bir kavmi uyarmasý için Kur'an-ý Kerim'in Allahütealâ tarafýndan indirildiði ifade edilmektedir.

Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in de Sýratý Mustakîm'in üzerinde olduðu ve Allahütealâ tarafýndan gönderildiði ifade edilmektedir. Allahütealâ, babalarý uyarýlmamýþ bir kavimden bahsetmektedir. Kur'an'ýn diðer âyetlerine göre burada Allahütealâ'nýn, Peygamber Efendimiz (S.A.V)'in Arap kavmine evvelce hiç Resul göndermediði mânâsýný çýkartmak mümkün deðildir. Çünkü Kur'an-ý Kerim Allahütealâ'nýn Resullerini ardarda ve bütün kavimlere gönderdiðini söylemektedir. O zaman babalarý uyarýlmamýþ bir kavim, kendilerine gelen uyarýyý almamýþ, kabul etmemiþ ve puta tapanlar olarak yaþamýþ olan bir kavimdir. Bu kavmin içinde Hristiyanlar ve Yahudiler de vardý. Ama hepsi bir kavmi oluþturuyorlardý.

Puta tapanlar kendilerine Resul geldiði halde onu deðil, babalarýný dikkate almýþlardýr. Babalarý da kendi babalarýný dikkate almýþlar, kendilerine gelen Resulleri dikkate almamýþlardýr. Allahütealâ bu sebeple: "Babanýz Ýbrahim" ifadesini kullanmaktadýr.

Allah, bütün kavimlere, onlara kendi dilleriyle hitap eden Resul gönderdiðini ve bu Resulleri ardarda gönderdiðini ifade etmektedir.

14/ÝBRÂHÎM-4: Ve mâ erselnâ min resûlin illâ bi lisâni kavmihî li yubeyyine lehum, fe yudillullâhu men yeþâu ve yehdî men yeþâ’(yeþâu), ve huvel azîzul hakîm(hakîmu).

Hiçbir Resulümüz yoktur ki; Biz, onu kendi kavminin lisanýyla göndermiþ olmayalým. Onlara (kendi lisanlarýyla) beyan etsin (açýklasýn) diye. Öyleyse Allah, dilediðini (Allah'a ulaþmayý dilemeyenleri) dalâlette býrakýr. Dilediðini (Allah'a ulaþmayý dileyenleri) hidayete erdirir. Ve O, Azîz'dir, Hikmet Sahibi'dir.

23/MU'MÝNÛN-44: Summe erselnâ rusulenâ tetrâ, kullemâ câe ummeten resûluhâ kezzebûhu fe etbâ’nâ ba’dahum ba’dan ve cealnâhum ehâdîs(ehâdîse), fe bu’den li kavmin lâ yu’minûn(yu’minûne).

Sonra Biz, Resullerimizi ardarda (arasý kesilmeksizin) gönderdik. Her ümmete Resulü geldiði zaman, her defasýnda onu yalanladýlar. Biz de onlarý birbiri arkasýndan (helâk ettik). Ve onlarý efsane kýldýk. Artýk mü'min olmayan kavim (Allah'ýn rahmetinden) uzak olsun.

31/LOKMÂN-15: Ve in câhedâke alâ en tuþrike bî mâ leyse leke bihî ilmun fe lâ tutý’humâ ve sâhibhumâ fîd dunyâ magrûfen vettebi’ sebîle men enâbe ileyy(ileyye), summe ileyye merciukum fe unebbiukum bi mâ kuntum ta’melûn(ta’melûne).

Ve bilgin olmayan bir þey hakkýnda, þirk koþman için seninle mücâdele ederlerse, ikisine de itaat etme! Ve dünyada onlara güzellikle sahip ol. Bana yönelenlerin (ruhunu Allah'a ulaþtýrmayý dileyenlerin) yoluna tâbî ol. Sonra dönüþünüz Banadýr. O zaman yaptýðýnýz þeyleri size haber vereceðim.

Allahütealâ'nýn Lokman-13'te ifade ettiði þirk Rum Suresinin 31 ve 32. âyetlerindeki þirktir. Þirkten kurtulmak için Allah'a ulaþmayý dilemek temel farzdýr. "Bana yönelenlerin yoluna tâbî ol" ifadesi ile "Sonra dönüþünüz Banadýr" ifadesi ölümden sonra bana döneceksiniz demektir. "Bana yönelenlerin yoluna tâbî ol" Bana ulaþmak için yola çýkanlarýn yoluna tâbî ol, demektir. Çünkü Allahütealâ Þura Suresinin 13. âyet-i kerimesinde diyor ki:

42/ÞÛRÂ-13: Þerea lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrekû fîh(fîhi), kebure alel muþrikîne mâ ted’ûhum ileyh(ileyhi), allâhu yectebî ileyhi men yeþâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).

(Allah) dinde, onunla Hz. Nuh'a vasiyet ettiði (farz kýldýðý) þeyi (þeriati); “Dîni ikame edin (ayakta, hayatta tutun) ve onda (dinde) fýrkalara ayrýlmayýn.” diye Hz. Ýbrahim'e, Hz. Musa'ya ve Hz. Ýsa'ya vasiyet ettiðimiz þeyi Sana da vahyederek, size de þeriat kýldý. Senin onlarý, kendisine çaðýrdýðýn þey (Allah'a ulaþmayý dileme) müþriklere zor geldi. Allah, dilediðini Kendisine seçer ve O'na yöneleni, Kendisine ulaþtýrýr (ruhunu hayatta iken Kendisine ulaþtýrýr).

Öyleyse burada Allahütealâ: "Sonra dönüþünüz, Banadýr." diyerek bütün insanlarýn dönüþünün Kendisine olduðunu ifade etmektedir. Bu dönüþ ölümden sonraki dönüþtür. Kiþinin ruhunu ölmeden evvel Allah'a ulaþtýrmasý ile ruhun ölümden sonra Allah'a dönüþü ayný þey deðildir. Ölmeden evvel Allah'a ulaþmak hidayete ermektir.

5/MÂÝDE-104: Ve izâ kîle lehum teâlev ilâ mâ enzelallâhu ve iler resûlî kâlû hasbunâ mâ vecednâ aleyhi âbâenâ e ve lev kâne âbâuhum lâ ya’lemûne þey’en ve lâ yehtedûn(yehtedûne).

Ve onlara: “Allah'ýn indirdiðine (Kur'an'a) ve Resul'e (itaate) gelin.” denildiðinde; “Babalarýmýzý üzerinde bulduðumuz þey (din) bize yeter (kâfi)” derler. Ya onlarýn babalarý (bu gerçeklere ait) bir þey bilmiyorlarsa ve hidayete ermemiþlerse de mi?

Resul onlara "Allah'ýn indirdiðine (Kur'an'a) ve Resul'e (itaate) gelin.' dediðinde: "Babalarýmýzý üzerinde bulduðumuz þey (din) bize yeter (kâfi) "diyorlar. Allahütealâ, bu âyette "onlarýn babalarý âyetleri bilmiyor ve hidayete ermemiþse de mi?" buyuruyor.

Allahütealâ bütün insanlarýn hidayete ermelerini üzerlerine farz kýlmýþtýr. Ruhlarýný Allah'a teslim etmeleri "ruhun hidayeti', fizik vücutlarýný Allah'a teslim etmeleri "fizik vücudun hidayeti', nefslerini Allah'a teslim etmeleri "nefsin hidayeti" ve iradelerini Allah'a teslim etmeleri "iradenin hidayeti" olarak Kur'an’ý Kerim'de yer almaktadýr. Ama günümüz Ýslâm tatbikatýnda hidayete doðru yol denilerek "insan ruhunun hayatta iken Allah'a ulaþmasý" demek olan hidayet kelimesi deðiþtirilmiþ ve aslî mânâsýndan saptýrýlmýþtýr. Bu sebeple Allahütealâ hidayeti, insanlarýn üzerlerine farz kýlmýþ olmasýna raðmen din âlimlerinin hidayet kavramýný tamamen unuttuklarýný, görüyoruz. O zaman mutluluða tabii ki ulaþmalarý mümkün deðildir.

2/BAKARA-170: Ve izâ kîle lehumuttebiû mâ enzelallâhu kâlû bel nettebiu mâ elfeynâ aleyhi âbâenâ e ve lev kâne âbâuhum lâ ya’kýlûne þey’en ve lâ yehtedûn(yehtedûne).

Ve onlara: “Allah'ýn indirdiði þeye tâbî olun!” denildiðinde; “Hayýr! Biz atalarýmýzý üzerinde bulduðumuz þeye (yola) tâbî oluruz.” dediler. Ve eðer, onlarýn atalarý hiçbir þeyi akýl etmiyor ve hidayete ermemiþ olsalar bile mi?

Kur'an’ý Kerim 14 asýr önce indirildi.14 asýr sonra ise insanlarýn çok büyük bir kýsmý Allah'ýn dîni yerine kitaplardan öðrendikleri dîni yaþamaktadýrlar. Bir kýsmýnýn din ile uzaktan yakýndan ilgisi yoktur. Bu insanlar için Ýslâm'ýn þartý 5'tir. Bu 5 þartý yerine getiren Allah'a teslim olmuþtur. Böyle zannederler...

Bugünkü Ýslâm dîni öðretisi, hiç kimseyi cennete ulaþtýrmayacak eksik ve yanlýþ bir öðretidir.

Allahütealâ daimî zikri farz kýlmýþ ama ne 32 ne de 54 farzýn içinde var. Zikir olmadýkça, namaz kýlmak, zekât vermek, oruç tutmak, hacca gitmek kimseyi kurtaramaz.

Zavallý insanlar! bir gün cehennemle burun buruna geldikleri zaman hakikatleri anlayacaklardýr. Kendilerinin nasýl aldatýldýklarýnýn farkýna varacaklardýr.

Her þeyin ardýndaki iblis, Allah'ýn güzelliklerini çirkin hale getirmeyi baþarmýþ, insanlara sunmuþ ve onlar da ne yazýk ki inanmýþlar ve kendilerini cehenneme mahkûm etmiþlerdir. Atalarý neyi göstermiþse onu yapmýþlardýr.

Allah razý olsun

Burhan AKSU