BAĞIRIYORDU ZAMAN

Ücra bir kentin ortasında,
Yalnız ve garip,
Ceremesini çekerken hayatın.
Bir gariplik çökerdi, düşüncelerimize;



Pencere önü sefası yaparken, her gün,
Düşünceler kaplamıştı, benlikleri,
Hala arşa ulaşmamıştı dualar.
Yine umut kesikleri vardı hayatın...


Her geçen gün çoğalarak gelen,
Kalp kırıklıkları vardı işte;
Dönüşü olmayan yollar vardı;
Hayatta...


Ücra bir kentin bir kenarında,
Vakitsiz zamanlar vardı.
Düşünceler ise 
Zamana kalmıştı.


Bir kuzgun sanki naralar atıyordu.
Yol ortasında;
İçi ürperiyordu insanın,
Kuzgunlar o naralara koşarken!!!


Diz boyu kar!
Hava soğuk!
Buz kütleleri sarkıtlarından sarkıyordu.
Hayatın...


Her evin damı buz!
Hayat burada donmuş!
Zaman durmuş,
Sessizlikte bir ses arıyordu...


Sesime ses ver!!1
Sessizliğime nefes!
Diyordu düşünceler,
Ücra bir kentin ortasında!!!
Bağırıyordu zaman!!!

Demet Akyürek

( Bağırıyordu Zaman başlıklı yazı demet tarafından 11.03.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.