BİR ARA
Sonunda kuş misali mutluluktan havaya
Uçuyordum bir ara indiren sen oldun yar
Ayrılık treninden vuslat adlı yuvaya
Göçüyordum bir ara bindiren sen oldun yar
Şu üç günlük dünyada mutluyduk iki aşık
Hayatımda ilk defa sandım kendimi maşuk
Her sabah uyanınca güzel günlere ışık
Saçıyordum bir ara söndüren sen oldun yar
Nasip değilmiş demek tadamadık mürveti
Şükürle donatsak da sevda denen serveti
Yüreğinle sunduğun o nadide şerbeti
İçiyordum bir ara dindiren sen oldun yar
Şimdi ayrı yollarda yürüyoruz velhasıl
Bilmem kavuşmur muyuz, ne zaman, nerde, nasıl?
Ateşledin fitili yanan bendim son fasıl
Kaçıyordum bir ara yandıran sen oldun yar
Habersizdik halbuki kaderin sürprizinden
Vazgeçmedi şu hayat bir türlü kaprisinden
Ucu aşka dokunan muhabbet köprüsünden
Geçiyordum bir ara döndüren sen oldun yar
Murat Gökçe Karsî
25.02.2018
(
Bir Ara başlıklı yazı
Karsî tarafından
26.02.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
