Online Üye
Online Ziyaretçi
Tebük’teki sefere çağırınca peygamber
Çoğu sahabe de naz, bahane olmuş makber
Düşman en güçlü ordu Roma’lıdır her asker
Üstelik yol kurak çöl, olacaklardır sefil!
Her çadırda saltanat, edilir mi ya azat
Münafıkta bahane, olumlu vermez yanıt!
Savaşta neyin nesi, ölümüne icraat
Arar, birileri de kendine olsun kefil…
Allah der ki Kur’anda, nerede olursan ol
Canını ben alırım, ölürsün derim de öl
Kimse yardım edemez sana, bulamazsın yol
Savaş davetine uy, Rabbim önünde eğil!
İslam eri Tebüğü savaşmadan fethetti
Medine’de kalana nasıl acı gafletti…
Helak oldu üç kişi hariç, Allah affetti
Allah sınıyor kulunu, rahmet eder bunu bil!
Vatanımda bazısı çürük raporu alır
Asker olmayım diye evde oturur kalır!
Münafık aynı, her yer Tebük gibi sarsılır
Oku Kur’anı melun, dinim eğlence değil…
Asker olmayı istemek imandandır ey insan
Allah için savaşmak budur manevi lisan
Şehit olana kadar savaşır bilir cihan
Onunla savaşanı Allah eder de rezil…
Saffet Kuramaz
Tebük seferi, peygamber efendimizin sefere çıktığı son savaştır. Romalılar savaşa gelmediği için Savaşılmamıştır. Konu Kur'anda Tevbe suresinde geçmektedir.