DAVUL, ZURNA ÇALMADI; GENDÝM GAÇTIM!

Gülüfer iþe yetiþmek için ne kadar acele ediyorsa sabah erkenden yaðmaya baþlayan Nisan yaðmuru da bir o kadar onu ýslatmaya çalýþýyordu. Arada sýrada çýkan fýrtýna Gülüferin elinde tuttuðu þemsiyeyi geriye iterken bedenin ýslanmasýna sebep oluyor, ayný zamanda hýzlý yürümesini engelliyordu.

           Kocasýyla beraber Kýrþehir devlet hastanesinde çalýþýyorlardý. Sabah her gün ki gibi yine çok erken kalkmýþ, kahvaltýdan sonra iki oðlunu evlerinin hemen yakýnýndaki ilkokula býrakmýþ,  iþine yetiþmeye çalýþýrken hesapta olmayan bu yaðmur onu gafil avlamýþtý.

            Kocasý Nihat o gece hasta hane de nöbetçi kalmýþtý. Kendisi çalýþýrken eve dönecek olan Nihat istirahatini yaptýktan sonra çocuklarý okuldan alacak, onlarýn karýnlarýný doyurduktan sonra dersleri ile ilgilenecekti. Bunlar günlük olan þeylerdi.

Gülüfer  Kýrþehir in bir köyünde fakir bir ailenin tek çocuðu idi. Doðumundan bir müddet sonra ‘kadýn hastalýðýna’ yakalanan anasý Fadime kadýnýn çok istemesine raðmen baþka bir çocuðu olmamýþ, haliyle baðrýna taþ basarak bütün sevgisini Gülüfer den esirgememiþti. Babasý bu durumu kolay, kolay hazmetmese de elinden baþka bir þey gelmemiþ, zamanla bunu kabullenmek zorunda kalmýþtý. Baþka çocuklarý olmasý için ikinci bir evliliði göze alamamýþ, teþebbüs etse de fakirlik en büyük engel olarak karþýsýna çýkmýþtý. Arasýrada “bir oðlum olsaydý da ocaðýmý tüttürseydi” diye hayýflandýðý olsa da hanýmýna olan sevgisi aðýr basmýþtý. Anne ve babasý baþka bir çocuk olma ihtimali ortadan kalkýnca bütün sevgilerini Gülüfere vermiþler, onu el üstünde tutmuþlar, bir dediðini iki etmemeye çalýþarak büyütmüþler, bunun için hiçbir fedakarlýktan kaçýnmamýþlardý.

             Geçen yýllar içerisinde Gülüfer   büyümüþ, serpilip geliþmiþ, genç kýzlýk þemaline bürünmüþtü. Köylük yerde “içi su dolu iki bohçayý taþýyan kýzýn talipleri evin kapýsýnýn eþþiðini eskitir” diye bir tabir vardýr, ana ve babasý bunu bildiklerinden “Gülüferi yuvadan uçurursak yalnýzlýktan biz ne yaparýz”kaygýsýna düþmüþlerdi bile.

Gülüfer ; iyi huylu, gönül almayý, hal hatýr sormayý bilen, terbiyeli, konu komþunun yardýmýna koþan, onlardan emeðini esirgemeyen bir kýzdý. Bütün bu meziyetlere sahipken tek eksiði köylülerinin tabiri ile“ güzellik daðýtýlýrken iyi huy alma kuyruðunda sýra bekleyen Gülüfer buna yetiþemeyince akranlarý kadar güzel olamamýþtý”…Güzel olmasa da çirkinde sayýlmazdý, amma velakin   bir kürek sapýný alýrken ‘kýlý kýrk yaran ’ insanlar, oðlan everecekleri zaman iyi huyu deðil de güzelliði birinci planda tutuyorlar, bu yüzden akranlarýna on dünürcü geliyorsa Gülüfere de ya fakiri, ya çirkini, yada oðluna kýz veren aile bulamayanlar geliyorlar, anne ve babasý  da “kýzýmýz el kapýsýnda sefil olmasýn” diye gelenlere pek ümit baðlamýyorlardý.

          Her genç kýzýn gönlünde bir aslan yatar. Gülüfer de eðer taliplisi çýkarsa þehir e gelin gitmek ve onun rahatlýk nimetlerinden faydalanmak istiyor “ah nerede o günler” diye arada sýrada hayýflandýðý  oluyordu.

Nihat n babasý Þinasi zamanýnda bir yolunu bulup Ýzmir de bir iþe girmiþti. Aradan geçen yýllar içerisinde üç oðlu üçte kýzý olmuþtu. Ýzmir gibi bir yerde bu kadar horantayý bir maaþla beslemek bayaðý zor oluyordu. Çalýþtýðý iþ yerinden Kýrþehir e tayinini çýkarttý. Nede olsa burasý küçük yerdi, büyük þehre göre masrafý azdý. Zamanla büyüyen erkek çocuklarý hem okur, hem de yaz tatillerinde þurada burada çalýþýr yedikleri ekmeðin parasýný çýkarýrlardý…

               Nihat askerliðini yaptýktan sonra saðda-solda el iþinde çalýþsa da onun aklý fikri devlet dairesinde çalýþmaktý. Nitekim bir tanýdýðýnýn yardýmý ile hasta hanede iþe baþlamýþ oldu. Anasý ölmüþ babasý bir baþka hanýmla evlenmiþti. Ne de olsa analýk ana yerini tutmuyordu. Evde istediði þekil rahat edemiyor, bu yüzden eve baþý sýðmýyor, arada sýrada arkadaþ evlerinde gecelediði oluyordu. Bu böyle kaç zaman gidecekti ki.Hazýr iþini de bulmuþtu, evlenip herkes gibi o da bir yuva kurmalýydý. Analýðý ile beraber iþ çýkýþlarýnda önerilen kýzlarýn evlerini aþýndýrýyorlarsa da ya kýz ailesi Nihat n þartlarýný, yada Nihat onlarýn þartlarýný beðenmiyordu.

               El kapýsý açmak, onlarýn her dediðini yapmak tek maaþla geçinen Nihat için çok zor meselelerdi. Düþündü, taþýndý en iyisi kendi köyünden bir kýzla evlenmekti. Ne de olsa köy kýzlarýnýn gözleri þehirdekiler kadar açýk olmazdý… Atalar “Sebepsiz kuþ uçmaz” ý boþ yere dememiþler. Babasý ve analýðýný yanýna alarak tuttuklarý ticari bir taksi ile kýz evinin yolunu tuttular. Köyde birkaç kýza baktýlar. En son evden çýktýklarýnda Þinasi ve aile efradýný uzaktan gören emmioðlu Rahmi koþarak gelip hoþ beþ ettikten sonra onlarý evine misafir etti. Yemekten sonra çaylar içildi. Allah yazmýþ olacak ki, Þinasi nin gözü hizmet eden kýza iliþti. Neden olmasýndý. Nihat tan iyisine mi vereceklerdi…

              Nihat la Gülüfer evleneli aradan dört yýl geçmiþ ikide oðlan çocuklarý olmuþtu. Kiralýk olarak oturduklarý ev hasta haneye bir-bir buçuk kilometre mesafedeydi. Nihat ne kadar çalýþýp çabalasa, arada sýrada yaralýlara pansumana gitsede,aldýðý para geçinmelerine yetmiyor bu yüzden kara kara düþünüyordu. Kocasýnýn bu haline üzülen hanýmý “Nihat m bende çalýþýrým, ele temizliðe giderim”dedi.  Az düþündükten sonra “Nihat hani arada sýrada beni iþe sokan adamdan Allah razý olsun dersin ya, o adama bir ricada bulunsan da beni de hasta haneye aldýrsa” ….

Gülüfer ýslansa da,iþine beþ on dakika gecikme ile ancak ulaþabildi. Saðýn-solun temizliði, yerlerin paspasý, ranzalardaki yatak, yastýk yüzleri deðiþmesi gibi iþlerle uðraþýrken vaktin öðle olduðunun farkýnda,  bile deðildi. Öðle yemeðinden sonra “biraz dýþarý çýkayým da belki birkaç köylümü görürüm, oralardan havadis alýrým” düþüncesi ile kendisini dýþarý attý.

               Hasta hane günlerden pazartesi olmasýndan dolayý çok kalabalýktý. Havanýn sabahki öfkesi geçmiþ her yer günlük güneþlik olmuþtu. Hasta hane çevresinde dolaþanlarýn ve banklarda oturanlarýn her ne kadar havanýn güzelliðinin etkisinde kalsalar da içlerindeki tedirginlik daha aðýr basýyordu. Kiminin  bir yakýný ameliyata girecek- yada çýkacak, bir baþkasý verdiði kanýn raporunu alacak , bir diðeri doðacak çocuðu oðlan mý kýz mý olacak , adý ne konacak bu ve bu gibi bir sürü beyin zorlayan sorunlarý düþünüyorlardý.

              Hasta hane personelinden Cafer de yemekten sonra dýþarý çýkmýþ birkaç tanýdýðý ile hasta hane  bahçesinin çimenlerine  oturduktan sonra  sýrtýný duvara dayamýþ orada bulunanlara þamata yaparak bir an olsun onlarý hasta hane ortamýndan uzak tutmak için  güldürmeye çalýþýyordu.

Gülüfer hastanede iþe baþlayalý iki, üç ay kadar olmuþtu.  Orada çalýþanlarý yeni yeni tanýmaya çalýþýyorsa da bunca elemaný huyuyla, suyuyla tanýmasý biraz zaman alacaktý. Gülüfer oturanlarýn önünden geçerken matrak Cafer in gözleri birden ona takýldý Gülüfer Cafer i tanýmasa da Cafer iþ arkadaþý Nihat ýn eþini tanýyordu. Az sonra Gülüfer e yapacaðý þakanýn kendisine bir yan etkisi olmayacaðýný biliyordu. Ummadýðý bir durumla karþýlaþacak olursa kocasýnýn iþ arkadaþý olduðunu söyler iþin içinden çýkardý.

Müzip Cafer oturanlarýn dikkatini Gülüfer den yana çekmek için ortaya “yazaar þu gelen kadýna da davul döölüp zurna çalýndý ” diyerek benzine cýngý attý. Lafý daha aðzýnda henüz bitmeden herkesin gözü Gülüfer e mýhlanmýþtý.

              Cafer zafer kazanmýþ bir kumandan edasý ile cebinden çýkardýðý sigarayý yakarak tüttürmeye baþladý.

Gülüfer saðýna, soluna þöyle bir baktý, taþýn kendisine atýldýðýný anlamakta gecikmedi. Þimdi elin içinde þu densiz adamýn iliðini, düðmesini takacak olsa ne derlerdi. Düþündü, taþýndý aldýðý terbiye buna müsait deðildi. Çiviyle çivi sökmek gereksizdi.  Usulca yaklaþarak Cafer in önünde dikildi. Usul ve edebince hafifçe eðilerek yarý utangaç bir vaziyette “VAA GARDAÞIM ; BANA NE DAVUL DÖÖLDÜ, NE DE ZURNA ÇALINDI, GENDÝM GAÇTIM! ” dediðinde kýkýr kýkýr gülen Cafer in aðzýndan ve burnundan çýkan sigara dumanlarý Gülüfer in gözlerine doluyordu.