Online Üye
Online Ziyaretçi
Kalbimi kanatırken, terk edip gidişlerin,
Peşinden baktım durdum, her gün
yenilmişlerin.
Anlamak çok zor idi, onların durumunu,
Pencereden bakıp da, okşadım gururumu.
Hava küflü kokulu, mektuplar mı yakılı,
Ucu değil sadece, yürek ile takılı.
Geçmiş günde çekilmiş binlerce acı
vardı,
Belki sevgililerin yürekleri çok dardı.
Bizi sokmamışlardı o dar yüreklerine,
Onlarda ulaşacak hüzünlü günlerine.
Güvercinler uçurup, peşinden baktık amma,
Bu kadına ne oldu, bilemedik muamma.
Yırtar iken geceyi mutlu olamayanlar,
Senin halinden ancak ruhunu bilen anlar.
Bırak gideyim artık, kendi yalnızlığıma,
Bırak gelsin gözyaşı, kirpikten yanağıma,
Ne ağlamak ayıptır, ne de saklamak onu,
Sen de unutamazsın, seni bekleyen sonu...