Sol yakasýnda þehrin,

Fevri bir ýþýk saða lanet okuyan.

Bir rüzgârdan çýkýp da yola,

Heyelan yüklü mahremin kuytularýnda,

Bocalayan bir peri

Yine ilhamýn dozunda

Ýkrarý mý yoksa yemediðim?

Zaman bile yaralý,

Allý pullu olan zamanlar eskidendi, mirim.

Ben bir köþede,

Kaçarken izdihamýn yükünden

Sen zaten sönmüþken yüreðin ferinde

Anlatamadýklarým kadarým

Adsýz þiirlerden çaldýðým her heceyi

Boca ettiðim feneri kýblemin;

Derin bir teyakkuz,

Bir dirhem söz bin ayýbý serer önüne

Cümle âlemin

Hem de cümleten sevdalý olmayý dileyip

Bir gýdým mutluluktan alamazken nasibimizi.

Çöreklenen muhalif ve yetim gözlerinde kaderin,

Çemkiren lanetine iblisin

Koyduðumuz engel kadarýz belki;

Hani dar ölçekli bir ruhun

Pervazýnda hep bir dokunulmazlýk,

Alayý gelse sevgi denen eksenin

Yetmediði ne malum, mirim?

Hem de öyle böyle deðil;

Kýlý kýrk yardýðým kadar da varmýþ

Þu þehla hüznün dehlizinde

Kaybolan düþlerim.

Hele yok mu o terane;

Debdebeli bir gölgeden ibaret

Anlýk bir hezeyaný yutarken

Derinde çok derinde bir yara;

Olup olmadýðý deðil

Varamadýðým yakasýnda þehrin

Ben hala küpeþtesinde þiirin

Bir de sindirildiðimin resmigeçidi

Söylemekten imtina ettiðim imlerim.

Kýlýksýz olabilir hani aþk:

Belki kifayetsiz bir þairin ellerinden kayan

Dün ve gün hükmünü yitirmemiþken

Nasýl oluyor da yarýnlarý

Þimdiden mimledi kaderim, mirim?

Dediklerime kandýn bilirim

Çünkü ben de kanmýþtým

Ama senin dediklerine:

Titrinde ömrün,

Kumpas bildiðim þu hikâyenin de ana damarý

Yine aþýrý duyum kaybýndan oldu

Ölümü tüm aþklarýmýn:

Belki de görmediðim bir yüzü hüznümün,

Islah olmadý gitti çocukluk düþlerim:

Ben zaten iflah olmaz bir deli gölgeyim;

Gördüklerime geçiremediðim kýlýf,

Göründüðümden yansýyan

Yalan ithamlar

Yine aslýma haiz,

Aþkýma sahip,

Dünden yana tüm derdim:

Hala neyden dediðim

Öldü bildiðim içimdeki lahza;

Yandý gitti bil, içimdeki isyan

Hem demez misin;

Neyin derdi, neyin vebali?

Kuramadýðým o denge,

Ilgýt ýlgýt esen tükenmiþliðin

Kalibresi kayýp þeceresinde

Bir nebze de olsa sen olsan keþke çare,

Hey, mirim:

Duymadýn farz et

Görmedin de

Belki de var olduðum bile yalandýr

Týpký nasiplendiðim kaderimi kabullendiðim kadar

Keþke sende de kabul görseydim,

Derlerdi de inanmazdým;

Gün aðarmadan ölmenin bir yolunu bulmalý

Dirildiðim sabahý da kimse mimlemeden

Kundaklandýðým da yalan/mýþ

Þerh düþtüðüm þu sevdayý

Koyacak iken yürürlüðe

Bir adým sonrasýnda

Þiir bildiðim yüreðine baþýmý yasladýðým.