Deðerli Dostlar;

Bu yazý için özellikle bu baþlýðý seçtim bugün. Çünkü bizler; toplum olarak misafirperver bir milletiz. Misafir aðýrlamayý çok severiz.

Hiç farkýna vardýnýz mý, bilmiyorum ama bu misafirperverliðimiz, yaþantýmýzdaki bazý olaylara da sirayet etmiþtir.

Örneðin:

Bazen birileri konuþurken istem dýþý ortamdan koparýz, gözlerimiz uzaklara dalar. Farkýna vardýðýmýz anda ilk yaptýðýmýz yorum: “Gözüm daldý; galiba misafir gelecek,” olur.

Ya da evdeki çocuklardan biri, baþýný ayaklarýna doðru eðip de bacaklarý arasýndan bakýnca; çay içerken bardaðýmýzda yüzen küçük bir çöp görünce; yorumlarýmýz hep ayný doðrultuda olur:

 “Galiba misafir gelecek,” deriz.

Beklenmedik bir anda kapý zilimiz çalýnca da ilk tepkimiz böyledir.

Aslýnda bu olaylar baþka þeylere de yorumlanabilir ama biz hep misafir geleceðine iþaret olarak kabul etmiþ, öyle benimsemiþizdir. Bu da bizlerin, ne kadar misafirperver olduðumuzun mühim bir göstergesidir.

Misafir seviyor olmamýzýn en önemli sebebi de bence: mensubu olduðumuz þerefli dinimiz Ýslam’dýr. Çünkü biz; hem kendisi, hem atasý misafirperverliðiyle meþhur bir peygamberin, Muhammed Mustafa’nýn (sav) ümmetiyiz.

Rasulullah (sav) bir Hadis-i Þeriflerinde:

“Üç dua þüphesiz- müstecaptýr/makbuldür. Mazlumun (zalim hakkýnda) yaptýðý dua/beddua, Misafirin (ev sahibi için)yaptýðý dua ve babanýn evladý için yaptýðý dua.” * buyurmuþlardýr.

Misafirin ve misafirperverliðin önemini anlamamýz için bu Hadis-i Þerif, bize büyük bir müjdedir. Ben de evime gelen misafirlerden özellikle bize dua etmelerini rica ederim.

Ayrýca; (Urfalýlar için özellikle belirtmek istiyorum.)

Urfalý olmamýz sebebiyle bizim diðer din kardeþlerimizden farklý olarak büyük bir avantajýmýz vardýr; o da, Peygamber efendimizin (sav) atasý olarak bilinen Ýbrahim aleyhisselamýn Urfa’da doðup yaþamýþ olmasýdýr. O’nun misafirperverliði zaten dillere destandýr.

Ýbrahim aleyhisselamýn, hayatýnda hiçbir öðünü misafirsiz geçirmemiþ olduðu rivayet edilir. Hatta bir defasýnda iki gün boyunca misafir edecek kimse bulamadýðý ve bu sebeple kendisinin de o iki gün boyunca yemek yemeyerek aç kaldýðý rivayet edilmektedir.

Rabbim bizleri, o gönlü geniþ, cömert, misafirperver insanlarýn yolundan ayýrmasýn. Amin.

(Bu arada; son yýllarda tekrar canlanan eski þairliðim sebebiyle bu konuda da bir þiir yazmak istedim. Cenab-ý Allah (cc) aþaðýdaki dizeleri nasip etti. Beðeneceðinizi umuyorum.)

                     KAPIMIZ AÇIK

Kapýmýzý çalsýn da; ha Müslüman, ha kâfir

Bizim için fark etmez; olur bize misafir

Ýkram ederiz ona; evimizde ne varsa

Hanemiz taþ olsa da; gönlümüz ona safir

Oturup yesin bol bol; doysun pür afiyetle

Sohbetlere dalarýz; koyu bir muhabbetle

Baþýmýza taç eder; kýymetini biliriz

Üstüne titreriz biz; büyük ehemmiyetle

Atamýz Ýbrahim’dir (as); peygamberler atasý

Hiç görülmemiþ onun, misafire hatasý

Sofrasý hep açýk olmuþ; yiyecek yoksa bile

Satmýþ da ikram etmiþ, evden taraðý, tasý

                                                        Mustafa GÜL (Hamdi)

                                                         (20.01.2017)

Þiirin devamýný bu sitede þiir bölümünde, ayný baþlýkla yayýnladým. Okumak isterseniz...