Odasýndaki küçük taburesine oturup Tanrý'ya hayatýndan bahsetmek istedi bu gece.
Diðerlerine oranla daha da tuhaf geçmiþti bu gece.
Bir sigara yaktý , gözleri doldu ..
Sana yakýþmýyorum dedi boðuk sesiyle , hiç birinize yakýþmadým da zaten ..
Neye benziyorsun yada kimsin öðrenemeyeceðim hiç bir zaman ..
Bir gün bana kýzacaksan eðer þimdi kýzmalýsýn.
Artýk kaybetmekten korkacaðým hiç birþeyim kalmadý ..

Altýn gibi bi kalbim olsa onuda bozdururdum Tanrým..
Küflü bir parþomene karanlanmýþ, en ýslak mürekkep kadar anlamsýzým.
Belki beni de anlayan biri olur diye yaþadým bugüne dek ..
Baþka gezegenlerde de hayat var mý diye merak ettim nedense, 
Sanki bu gezegende yaþamayý becerebilmiþim gibi ..
Dibe vurdukca anlýyordum tutunmanýn mantýksýzlýðýný ,
Sonuçta artýk düþmüyordum ..
Düþemiyordum…
Düþemiyor..
Düþ.

Hikayeyi böyle anlattý hiç tanýmadýðý birisi ;

——————————————————————————————-

O, intihar etmeyi seçti .. 

Kafasýna dayadýðý 50 kalibrelik tüfekle aklýndaki tüm kelebekleri daðýttý odanýn dört bir yanýna.

O intihar etmeyi seçti, ben ölü kelebekler topladým parkenin üzerinden ..

Tavandaki kýrmýzý pullarýný sildim. 

Bir daha uçmadý kelebekler…