Sözünden cayanlara ve de vefasızlara…
************************************************
SÖZDE DURMAK (AHDE VEFA)
Tek sıkıntım şu hayatta
İnsanlara güvenirim
Yaptığım en büyük hata
Herkesi “iyi” bilirim
 
Güvende yoktur sınırım
Cümle âlemi tanırım(!)
Karşıma kim çıkar ise
Hep kendim gibi sanırım
 
Dost bildiğime güvendim
Güvendikçe tokat yedim
Hep taşıdım hüsn-ü niyet
Böyle olmamalı, dedim
 
Kim ne etti ise yuttum
Beklentimi yüksek tuttum
Hep bir umut bekledim de
Asıl, kendimi avuttum
 
Umduğum gibi olmadı
Beklentim hedef bulmadı
İlk ağızdan söz verenler
Bir kez sözünde durmadı
 
İyi günde aldatıldım
Kötü günlerde satıldım
En küçük bir menfaatte
Tutup kenara atıldım
 
“Söz” dediğin, bir çiğnemdir
Onu yutan ise kemdir
Ahde vefa göstermekse
Sahibi için erdemdir
 
Nerde vaat? Nerde sözler?
Hani Müslümandık bizler!
Söz verip cayanlar duysun;
Cehennemde bitmez közler!
 
Bu hep böyle mi gidecek?
Mezar var ha! gidilecek
Sözünü yiyip, yutanlar
Mahşer günü ne edecek?
 
İnsan, akıl erdirmeli
Hep güzellikler dermeli
İki eli kanda olsa
Ahde vefa göstermeli
 
İnsanlık; ben-i Âdem’miş
Tamamı da çiğ süt emmiş
Sindirenler adam olmuş
Kalanlar terse bölenmiş
 
Hamdi, fazla yorma kafa
Millet şaşırmış bir defa
Kellen gitse cayma sözden
Çok mühimdir ahde vefa!
                       
                Mustafa GÜL (Hamdi)  
                (03.10.2017)

( Sözde Durmak (Ahde Vefa) başlıklı yazı Hamdi tarafından 26.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.