Baþlýða bakýnca hemen ''Hangi güzelin acaba?'' dediðinizi duyar gibi oluyorum. Bu da güzel ama, bir bayan deðil tabi ki bu güzellik gecenin güzelliði ve gecenin koynunda neler olmaz neler... Gündüz hýþýrýnýz çýktýðý zaman iþ yerinde veya ev de gece hemen sizi koynuna alý verir...


Gözlerinizi kapatýp da dalarsýnýz rüyalara. O an da artýk dünya ile irtibatýnýz kesilir... Belki bulutlara çýkarsýnýz zaman akar gider belki de yer yüzünün en derinine inersiniz... Bir salise de dünyayý üç kere turlarsýnýz Rüyalar Ýmparatorunun desteði ile... Sade rüyalarýn mý, her þeyin imparatorudur o Rahman ve Rahim olan Allah cc.


Þair ruhlara çoðu zaman gece düþer ateþ. Bir çok þair ve yazar gecenin sakinliðinde konuþturur kalemini ve iç dünyasýnda yaþadýklarýný... Belki bir dað baþýnda cýr cýr böceklerinin senfonisi ve ay ýþýðýnýn parlaklýðýnda o beyaz kaðýtlara dökülüverir inci taneleri...


Gecenin koynu zaman zaman zaferlere gebedir. Gece tutuþulur, gece yanýlýr. Zaferler hep gece kazanýlýr hep gece... Onun için ''Sü uyur düþman uyumaz.'' derler ... Burada ki Sü (Asker anlamýndadýr.) bir çok kiþi aslýnda su zanneder... Düþman uyumazsa, biz niye uyuyalým ki... Bize de uykular haram olsun ve gece tabi saklasýn tüm askerlerimizi zafere kadar...


Gecenin koynu sarar bizi derinden, sarar yüreðimizi ruhumuzu... Kimi zaman laciverttir gece, kimi zaman kapkara, kimi zaman ay ýþýðýnýn beyazlýðý ile aþk yaþar... Onlarýn birbirine olan sevgisi, tutkusu bir baþkadýr... Baykuþlar, yarasalar hep gece havalanýrlar avlarýný yakalamak için... Gece rýzk kapýsýdýr onlara... Gecenin de gündüzün de sahibi öyle uygun görmüþtür... Askeri darbeler ve idamlar hep gecenin sabah ile buluþmaya gittiði zamanlarda gerçekleþir. Gece sevgilisi sabah ile buluþmaya giderken yaþam da ölüm ile son bulmaya gidiyordur diðer insanlar için aslýnda sýradan olan bir günde... Sýrlar vardýr gecenin koynunda... Kimi zamaný gelince açýða çýkar, kimi de sýrlarýn sahipleri ile mezara kadar gider... Neler neler olmaz ki gecenin koynunda kýymetini bilmek gerek...