Hiçliği çivileyebilirim kör noktaya;

Kıyasıya yaşadığımı da bilmez kimse,

Nahoş varlığında elemin

İri harfli bir gölgeyi ağırlayabilirim hem,

Kollarıma aldığım boşluğu

Aşılarım kimsesizliğime.

 

Büyümeyi ertelediğim

Kayıp şiirlerinde

O hiç görmediğim şairin

Kuru sıkı bir imgesi olabilirim

Herhangi bir dizesinde kıvrılıp hatta

İstemsiz ve pervasız;

Yüreksiz değil ama…

 

Katıksız sevdiğim matemi

Örselerken iblis

Ve kara gözlü fani.

Uydurma bir tekerleme bilirim

Aldığım her nefesi

Yankı diye soluduğum

Lakin

Söyleyip de duymayı beceremediğim

Her sesi hele ki

İçimin merdivenlerinde

Tırabzandan kayan

O tombik elli çocuğu

Bilfiil sonlandırabilirim

Erişkin bir şarkıda,

Safsata yüklü nakaratında

Sarı saçlı

Koca göğüslü ölü şarkıcının.

 

Yine nifak sokarken belirsizlik ve zaman

Hazan

İle aramdaki buhrana;

Sola geçit vermese de

Bilumum gölge

Ben her kaybettiğimde umudu,

Kırık dökük şehirlerinde

Şiir yüklü hezeyanlarım ile

Sarkıttığım ipe tutunmayı beceremezken

Rapunzel imgeli

Uzun saçlarında kaderin

Derin bir oh çekerim ansızın:

Hem de öyle böyle değil…

Derken yıkılır dünya

Yerle bir olan mihrabı

Yeniden inşa ederken

Kanadı kırık meleklerimden

Arakladığım duaları

Satarken iblise

Deli fıtratında bilinmezin,

Kayıp mısralarında

Metruk şiirlerin,

Karardıkça zaman ve mekân,

Ait olduğum değil de

Kopup geldiğim o engebeli

Yollarda

Aşüfte bir sancıyı konuk ederken

İşin aslı

Bölücü bir aşkı

Ufak ufak sonlandırırken.

 

Biriken öfkesini de evren

Boca ederken istemsiz

Yine tutunduğum dalı keserim;

Her yaprağını şiir;

Her yarığı en derin

Aslında kayıplarımı sarıp sarmalarken

Anne sıcaklığında

Ölü çocuklarıma da rahmet okurum

Arsızca dilediğim mutluluğu

Pay etmek olsa da tek muradım

Dünyadaki tüm çocuklara.

 

Yine nakaratı anne olan bir ninni

Söylerim kulağına sevdamın:

Kayıp ve ikircikli bir yas’ı da

Evlat edinirim kendimce

Ölmeyi dilediğim değil belki

Dirilmeyi lav ettiğim

Cennetin arka bahçesine bırakın beni usulca,

Demeyi de şerh düşerim

Şiirin birine

En azından ölü çocuklarıma

Mirasımdır

Görmediğim sevdaların nazarında

Görkemli hüsranları tırmalarken

Tırnaklarımda isyanı da yok saysın Tanrı,

Demeyi unutmadan…

Gerisi zaten kimin umurunda,

Kaderden payıma düşenle

Yetinmeyi öğrendim ben

Uğurladığım bunca ölümlünün ardından.

 

( Cennetin Arka Bahçesine Bırakın Beni... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 13.12.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.