Online Üye
Online Ziyaretçi
DOYMAZ
Bir gül var uzakta solgun,
derbeder;
Hiçlik dünyasını gezmeye doymaz.
Gönlüm, şehla bakışlara göz eder,
Gözler eşkâlini çizmeye doymaz.
Yorgun gönül birden yalnız kalınca
Ve de muhabbete gönül bulunca,
Hele bu gönülde sevgi olunca,
Ruhunu aşk ile süzmeye doymaz.
Güllerin güzeli gördüğüm çiçek!
Başına taç yapıp ördüğüm çiçek!
Yaprakların olmuş kördüğüm çiçek!
Biçare, hayattan bezmeye doymaz.
Odasının tülü ben olsa idim,
Alnının kâkülü ben olsa idim,
Bu gülün bülbülü ben olsa idim,
Kalemim yazdıkça yazmaya doymaz.
İbrahim COŞAR