bulutlar yangın
yağmurlar kor
avucumda güneşin sancısı
çekin bulutları üzerimden
şimdi kana kana ben ağlayacağım
ruhumu kundaklayan gecelerde
mora çalmış ıslak dudaklarımda
çığlık çığlığa sevişiyordu umutlarım
şehir yorgun
kaldırımlar çıplak
cinnet doğuruyor sokaklar
bendim
evet
bendim aslında bu şehrin gözyaşları
ve bu sabahta
her sabah gibi göğsümde sabahlıyor hıçkırıklarım
bilir misin
haykıramadığım hasretimdi doymayı özlediğim
ve şimdi içimdeki her çığlık idama mahkum
biz
aynı cümlede farklı anlamlar gibiydik
biz yarımdık
dün gibi
şiirlerim gibi
şimdi
genzimde senden kalan bir ölüm
her ne kadar yutkunamasam da
öksürsem de hayatı
toprak kokuyor nefesim
ölmek kolay
zor olanı ise
yokluğun çokluğun kadarken
seni
sensiz yaşamak...
ilhanaşıcıaralıkikibinonüç