.

Hayallerini yakma vefasýza kýrýlýp.
Sadaðýný býrakma hayýrsýza darýlýp.
Masum seken ceylanýn nazarýna vurulup,
Hak okunu yayýna gerersin belki bir gün.
 
Sapaya düþmeye gör ayak boþa yol alýr.
Týrnak düþer, et kanar, dil aðýzda lal olur.
Tükenip bittim derken çölde vahaný bulur,
Derde deva suyuna erersin belki bir gün.
 
Kim dedi kolay diye aslan payýný almak,
Dize kadar batmýþken arýnýp nurla dolmak?
Kýsmetinde var ise Mýsýr’a malik olmak,
Yusuf gibi kuyuna girersin belki bir gün.
 
Hep mi bozuk gidecek, denk düþür uyarýnda.
Senet sadakat bekler hakikat diyarýnda.
Mizanýn kefeleri durmazken ayarýnda,
Kazancýný zayine kararsýn belki bir gün.
 
Ah çektikçe gönüller, zalim ateþte piþer.
Semirir haram ile, günahý kadar þiþer.
Ne kadar kabarsa da süngüsü elbet düþer,
Hesabýný dayýna sorarsýn belki bir gün.
 
Seni yiyip bitiren tasalarýn yiter de,
Ter içinde býrakan kâbuslarýn biter de,
Günahsýz sabahlarda þen bülbüller öter de,
Düþlerini iyine yorarsýn belki bir gün.
 
Hatýrla dostlarýnýn mazideki resmini.
Anarlarsa ne mutlu hayýr ile ismini.
Þol cennet ýrmaðýnýn kenarýna cismini,
Þöyle boylu boyunca serersin belki bir gün.
 
 
Mücella Pakdemir

05.04.1998