Uzun boylu bir yokluk olabilir insan aslýnda içten içe varlýðýna inanýp da derdest bir tanýya mal ettiði.

Bir kebir olmak da olasý ama asla kibirli olmayacaksýn hatta yandan çarklý gidiþlerde asalet yüklü olduðunu gözüne soka soka kâinatýn bir de yerle yeksan olan hayallerin de tutmadan yasýný.

Ýnce uçlu bir kalem de olabilir insan: en incesinde ama en kalýnýndan bir kütükle aldýðýn o darbeyi de hesaba katmayý unutmadan.

Dik açýlý bir üçgen belki de eþ kenarlarýn haset ettiði o hipotenüs sonra da ikizkenarlý yoksunluðunu köþegenlere özenip de dar açýlý bakýþlarýn hicvinde saklý tutulasý.

Ön sözü mü olmalý yoksa her günün?

Besmele çektikten sonra baþladýðýnýz güne hürmeten ve asýlý kaldýðýnýz o gök kubbede zincirleme kazaya kurban giden dilekleriniz gibi.

Þimdilerin en geniþ açýsýyým son zamanlarýn da en serbest vuruþu. Belki hakemsiz belki yedek oyuncusu olmayan ama skor hep bire sýfýr.

Günden geceye akan irin gibi ya da gecenin kovuðunda bol etekli bir dansöz kývýrmasý ile neyime gerek, demenin de bir ilki, bir ilkesi iken o serbest vuruþ.

Gün özürlü yazýlarýma bakýp bakýp derin bir iç geçiriyorum aslýnda duygularýmýn geçirgenliðinde taraf tutuyorum adam akýllý sonra da beyitler düþüyor dilimden belki de gözümden düþen yaþama sevincimdir bir numaralý sebep.

Tanrý’yý görmezden gelenlere özenip kýsa süreliðine de olsa içime daha da kapandýðým hatta Yaratýcýdan kesip umudu ölümü pek bir hevesle arzuladýðým hem de durduk yere.

Belki bir isyan… yeni farkýndayým ve itiraf ettim bu gün bunu O’na.

Soyutlandýðým hayat denen güzergâhta belki de umudu kestiðim içindir insanlardan ve içimin ufkunun heba olduðu inancýyla pek çok þeyden uzak durmuþluðum. Sanki bu güne kadar pek bir içli dýþlýydým da hayatla.

Ne yani; hayatýn bilmem kaçýncý minvalinde ya da görünmez kaçýncý sapaðý ise ne zaman ki umutlarýmý gerçeðe dönüþtürdüm?

Ben soruyorum ben cevap anahtarýný buruþturmanýn verdiði o hýnçla dertop oluyorum: tam da cenin pozisyonu. Belki de özendiðim insanlardýr hayatýný kendi eliyle sonlandýran bu da demek oluyor ki; hala bir þansým var. Lakin neyi ne zaman bilfiil yoluna sokabildim ki?

Pamuk þekeri yemenin özlemi var içimde belki de pamuk elli kadýnlarýn uzattýðý deðil de dolduramadýðý boþluktur.

Hibe ettiðim dünler sanki üç otuzumu devirdim de pek bir özeniyorum bodur geçmiþin suratsýz karamsarlýðý ile sanki boy veriyor ölümün sinyalleri.

Þunu da defnettim mi… al sana bir çöküþ hikâyesi.

Nerelisiniz?

Göstermelik bir lakap belki de racon kesen her kimse kendini doðma büyüme Ýstanbullu diye tanýtýp da yedi tepeli þehre ihanet etmenin zevkine varan.

E, peki, evveliyatýnýz?

Adam akýllý Ýstanbulluyum iþte ki Ýstanbul bile dert etmiyor bunca kalabalýðý ve acýyý size ne oluyor kuzum?

Kuzu gibiyim son birkaç gündür belki de yedi ceddi Ýstanbullu olmanýn getirdiði o vurdumduymazlýk.

Þehir bile kustu kusacaðýný deyip de en ayýp tabiri sona saklýyorum:

‘’Canýn cehenneme mutluluk!’’

Yaratýcýyý kýzdýrmanýn ne âlemi var þimdi? Sonra da boydan boya süründüðüm günahlarýn çetelesini tutup bir ömür af dilesem de cehennemi boylayacaðým garanti.

Ben mi istedim, demenin bile özrü yok hele ki kaderci ise insan ki olmasý gereken yine de pek alýþagelmiþ bir duygu da olmamalý.

Virginia Woolf… sanýrým yeni göz aðrým yine de hiçbir kitabýný tamamlamaya gücüm yetmedi zaten kanguru gibi zýplarken ve boyutsuzluðun da tozunu atarken…

Kadýn neden durduk yere canýna kýydý, diyenleri de görmezden gelip derin bir analizini yapmak adýna depresif ruhunun bu da yetmezmiþ gibi empati yeteneðime sonuna kadar sahip çýkýp… istemiyorum: inanýn ki istemiyorum hangi yöntemle insanýn hayatýna son vermesi gerekiyor gibi bir gerekçeye dahil olup da savunmasýný yapmak hem zaten herkes yaþadýðýný bilir üstelik göründüðü gibi olan ne insan tanýdým ne de þartlar.

Yapýþtýrýcý gücü duygularýn: sarýldýðýnýz kim ise üstelik haberi bile olmadan için için sevdiðiniz. Varsýn platonik sevda desinler en azýndan günümüz itibariyle herkes birbirinden geniþ ölçülerde nefret edip yine bir diðerinin kuyusunu kazarken varsýn birileri de karþýlýksýz sevsin zaten sevginin karþýlýðýný aldý mý insan talep fazlasý ile bu kez de ofsayta düþüyor.

Ýyiyim böyle üstelik kayýt dýþý ekonomide bunca veri kaybý varken varsýn kayýt dýþý aþklarla haþýr neþir olalým.

Mutlu olma hakkýmý da yok saydým mý… ne yani çocuðun birinin ýrzýna geçiliyor diðer yanda sayýsýz çocuk gelin kadýn unvaný alýyor varsýn mutsuzluðumla çalým atayým yalancý mutluluklara.

Reklamlara gülmeden de edemiyorum hani.

‘’Hayallerini büyüt, þekerim. Daha çok þey bekle hayattan ve daha pahalýsýna yönel.’’

Mutluluðun paraya denk düþmediðini öðrendiðim o günden beri istifa ettiðim kaçýncý iþ sonrasý aklým baþýma geldiyse ya da tanýdýklarýn acýmasýz karþý çýkýþlarý ile aklýný kullanamamýþ bir insan imajý yaratmýþ iken…

Ya, çoluk çocuk?

Kim bilir melek saflýðýndaki bünyem demek ki çoluk çocuða karýþmayý pek hoþ karþýlamadý hele ki içimdeki çocuðu bile doðru dürüst zapt edemezken…

Peki, neyi mi iyi yapýyorum?

Bir kere ev iþlerine asla alýþamadým. Kâh yalnýz yaþadýðým dönemlerde kâh ailemle oturduðum. Demek ki benden ne köy ne kasaba oluyormuþ. O zaman ben ne mi yaptým?

Kendi þehrimi kurdum kendi içimde belki de içimin kaynaklarýný sonsuz kullanamayýp atýl kapasite ile yoksun bilinen ne ise var kýldým kendimce.

Yalnýzlýk da çok göreceli belki de kendimden sýdkýmýn sýyrýlýp illa ki yüreðime yama yaptýðým sevgiler ya da kendimi kendime yakýn kýlýp hayat ile aramdaki mesafenin sayýsýz alçalýþ ve yükseliþi.

Kibrime sahip çýkýp burnumdan kýl aldýrmadýðým zamanlar sonra tasavvuf mantýðý ile varlýðýmý hiçlikle eþleþtirip bu kez insanlarýn alaylarýna maruz kaldýðým.

Bendeki standart sapmanýn da çok çok ötesinde: besbelli limit aþýmý.

Zanlarýn zamana yenik düþmesi belki de benliðimi hala yirminci yüzyýlda saklý tutmam zaten en büyük özlemim de nostalji sayesinde arýndýðým ama arýtamadýðým insanlýk ki toplumla ne gibi bir sorunum olabilir ki demeyi es geçip bu kez topluma soruyorum en azýndan saplantýlý kim ise yine ben-merkezcil yaklaþýmlarý ile eleþtirmekten ve yerden yere vurmaktan kaçýnmayan yine de cevabýný merak etmiyorum hele ki insan kendini bildikten sonra, demeyi bir teselli mi yoksa gocunma unsuru olarak kullanýp kullanmadýðýmý da pek önemsemezken.

Farkýndayým aslýnda farklýlýðýmýn farkýndalýðýnda sonra da büyük ölçekli hayallerimi en aza indirgeyip kimseye benzeme telaþýna yenik düþmediðim için varlýðýmýn geldiði noktadaki o izdüþümü ile yazmadýklarýmýn da farkýndayým.

Kalp gözüm bu aralar pek rutubetli yoksa umursamaz mý demeliydim?

Sanýrým rahat ölçekli bir süreç son zamanlarda büründüðüm zýrh ve hayatý akýþýna býrakýp ben de gönül rahatlýðý ile sýrtýmý Yaratýcýya dayamýþken hele ki maneviyatýma çelme takan bir iki giriþim sonrasý farkýndayým da nasýl özlediðimin: Allah ile arama giren kaygýlarýmýn, tekdüze yaþamak zorunda olduðuma inanýp postu serdiðimin de sonra da bir yakýnýmýn benden dua istemesi ile hala nasýl çarpýlmadýðýmýn da farkýndayým.

Allah büyük.

Zaten hayallerim yeni sönmüþtü ki içine üflediðim hidayet sayesinde düþtüðüm yerden yeniden kalktým. Nereye düþtüðüm deðil de ne hikmetse nasýl hayallerimin ve inancýmýn yoldan çýktýðý en azýndan kýsa süreliðine.

Kendime döndüm yeniden.

Zaten yüzüm hep göðe dönük.

Lakin aralýksýz ýþýklarý kapalýydý gökyüzünün ve rahmetin.

Affet beni Allah’ým.

Biri sevmek mi dedi?

E, ne duruyorsunuz? Lakin geç olmadan ve için için sevip de sevilmeyi de beklemeden hele ki Allah sizi yeterince severken ve siz vesile olurken çýð gibi büyüyen sevgiye ve inanca.

Gündüzlerden dahi umudu kesip de hala geceyi nasýl aydýnlýk addediyorsa insan…

Ýlahi mucize her þeye kadir yeter ki özünüzü saklý tutun özgüveni de eksik etmeden.