ön sözü olmayan bir şiirin son sözü gibi kalbim..








çıplak elleriyle güneşe dokunan yıldızlarım vardı benim
parmak uçlarına gem vurulmadan önce




çocuktum ben oysa
asiliğime bağdaş kurdurup oturturken karşında
kurak diyarlardan çalmıştım baharın yedi iklimini

yoksun ya
yalnızlığın koynunda sendeleyen ayaklarım 
ay yanığı kokuna sürüklüyor beni
üstelik
yağmur mevsimine kan kırmızılar yaraşırken
avuç içlerimde siyaha çalan bir elem

....




kısık gözlerimin ıslaklığında
sebepsiz değildir bakışlarımın akl-ı selim olmayışı
mısralarca şiirlere özürlenirken hem de
şimdi
aldanma hatrı sayılır kelâmsızlığıma
sancılı asırların yorgunluğunadır gülümsemezliği

....






emelgüneysu

( Gem başlıklı yazı güney-su tarafından 17.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.