Bir fırtına koptu, gövdemi sallar,

Dalgalar sürükler meçhule doğru.

Çok soğuk, karanlık, köpüklü sular,

Yüreğime çökmüş, dinmiyor ağrı.

Ben yitik aşkların gamlı neferi,

Şaşırdım yolumu deniz feneri.

 

Uzak dursun benden, küflü şehirler,

Acımadan yâri benden aldılar.

Bu tekne limana nasıl demirler?

Masum hayalleri dünden çaldılar.

Gidenler bir daha dönmüyor geri,

Kaybettim gülümü deniz feneri.

 

Yıldızlar yok, ay yok, göğüm zifiri,

Açık denizlerde bak ışıksızım.

Yâri yitirince oldum seferi,

Düşündükçe azar, sol yanda sızım.

Azaldı takatim, gözümün feri,

Sağ mıyım, ölü mü deniz feneri?

 

Sen bari parılda, durma, dönüver,

Yorgun balıkçılar mağdur olmasın.

Suda yakamozlan, aşkla yanıver,

Umutlar kıyıda sönüp kalmasın.

Telli turnaların göçünden beri,

Terk ettim sılamı deniz feneri.

 

Hayatın cilvesi, en son hüneri,

Ayrılık ölümden daha betermiş.

Sarardım, eridim, kaldım bir deri,

Canıma can ela gözler yetermiş.

Dolmuyor gidenin bir daha yeri,

Sen anla halimi deniz feneri.

 

13.11.2017

Muhittin Alaca

( Deniz Feneriyle Hasbıhâl başlıklı yazı Alaca tarafından 13.11.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.