Ah hayat!

Bir sevgili tutuşturup verirsin elime

Dilime vurur afiliden en cafcaflı kelime

Kuş derken tuş; Huş derken Muş bulunur

Hani deli de olunur, akıl gelmez ki selime

 

Üç gün köye gelsem

Köy toz, ben duman

Umudu da yok ki güman

En olmadık yerde

En olmadık zamanda

Sende Ayşe

Onda Neşe

Bizde ters köşe

Çevrimlerken birbirini

Kendimi çağırır özyineli

Hizalar insanın kibrini

Düşürür söylemler peş peşe

 

Farkında olmam

Sivrilen tırnakla

Bilenin hançerler

Etrafım da Esad ‘tır

Putin'dir, Trump'tır

Herkese dostum derim iyi de!

Maliyeti ne? Demeden daha

Şehirlerim, köylerim terör

Dört milyonla kaostur herro merrör

Ayyukadır feryatlar ulaşır aha

Arkadan bıçaklanan dostluklarla kâha

Ey! İle heyheylerimin içinde hamasetledir saha

Kendi meflüçlüğümün gelinde

Kapasite de olmaz

Cehalet ligimin elinde

Üç günle bana köylerim

Kan yudumlatır da

Kızılcık şerbeti içmeyi söylerim

Toplumun dilini söylemek gerek

Maliyeti belirsiz kültür diliyle

"Dostum" diye başlayan süreçlerle everek

"Ey" diye, kürenişlerle bitiyor alkışları severek

 

Üç gün köye gitsem

Dedim ya delilerim tutar

Ne dağları iştah

Ne dağların tırmanılması siftah

Niyet bozarım

Ökseye tutulmuşla

Çocuklar büyür;

Daha sesleri kulakta

Tuna’dan Mohaç'a haykırışla

Ak tolgalı beylerbeyi ile

Yetmez gibi

Nefis te tatmamıştır bilmez ki…

Hayali tutuşturan yan şarabıyla

Gölgesinde altmış yılla gidilen

Altında hurileriyle salınan Tuba

Çöl sıcaklarındaki çöl serabıyla

Bunlarla başlar ve

Bunların an geçimiyle büyür

Çocukluğum

Kana batar masumiyet

Kızıl güller, ak güller

Avunmasına, avunma ekler

Kanadı kırık kuş

Kuyuda çıkıp gelecek cüceyi bekler

Mor günler, yor günler

Tunalar donmaz gibi

Tubalar solmaz gibi

Kozlarını da paylaşamaz

Kıytırıktan siyaset

Olmaya bir sebep gibi

Böylesi bir riyaset

 

Üç gün köye gitsem

Sıcak günler, soğuk günler

Ar günler, dar günler

Ne kâr kor ne kâr günler

İpe dizdim sizi

Dizi dizi

Bir uzatsam elimi

Bir birsiniz

Tünekte tüneyen dünler

Etlisi sütlüsü de değildir

Ne ayvası, ne keli

Sanmam ki tek ben ile

Anımsanır

Sancılarım ben ile köyde deli

Yangın yeri olur

Bilirim ki mahşer büyür

Korkularım yerine

Ol vakit

Mahşere secde

Endişeye kaçacakken

Tebessüme kayar...

Bilmiş bilmişe rahatla köylerim

İşte o an deliliğim

Dilimde ıslık

Mırıldanır, türkümü söylerim

 

01.09.2017

( İnsan Olmanın Üç Günü 2 başlıklı yazı Bayram KAYA tarafından 7.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.