İnleyip giderken, hayat yolunda
Koy verdim kendimi, esen rüzgâra
Dağlarda ağaçlar yaprak dökerken
Koy verdim kendimi esen rüzgâra
 
Son bahar rüzgârı, serin eserken
Yaşamak gelmiyor, benim içimden
Yükümle sırtımda, yorgun giderken
Koy verdim kendimi esen rüzgâra
 
Savrulup dururken, esen yellerde
Konuşup dururum, kendi kendimle
Rüzgârlar eserken, hazan gününde
Koy verdim kendimi esen rüzgâra
 
Karşıdan bakarken, karşı dağlara
Hem bahar hem yazım gelir aklıma
Kaldım’ da ömrümde yalnız başıma
Koy verdim kendimi esen rüzgâra.
 
Kul Yüksel adımdır, güneş ışırken
Kalkar’ da bakarım, her gün dağlara
Dağ kokan rüzgârlar, koku yayarken
Koy verdim kendimi esen rüzgâra
 

06 Ekim 17
Ahmet Yüksel Şanlı er
 
 

( Koy Verdim Kendimi başlıklı yazı Ahmet Yüksel tarafından 6.10.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.