Masallar bir varmýþ bir yokmuþla  baþlar ya;
Sen hep vardýn , hiç yok olmadýn...
Sahi sen neden yok olmadýn ?
Neden her an yokluðuna raðmen vardýn ?


Bir zamanlar mutlu mesut yaþardýk
Seninle tanýþtýgým günü hatirladimda
Ýlk görüþte aþýktýk.
Yine nerde seviyorum seni bilmiyorum

Nerde unutmaya çalýþýyorum onu da  bilmiyorum
Ama tek bildiðim unutmak konusunda biraz baþarýsýzým
Peki ya sen ?
Unuttun mu beni , unuttun mu çocukluðunu.

Hani geçen karþýlaþtýk bir arkadaþ gibi bir dost gibi selamlaþmýþtýk
O an kalbin sýkýþtý mi , nefessiz kaldin mi sende ?
Bana sorarsan ben oraya gelirken , bir umutla geliyordum
Ve umut etmek en güzel þey..

Gerçek olucaðýný düþünmedigin bir anda gerçek olur
Senin orda olma ihtimalini düþünerek yaklaþtým ve karþýmdaydýn...
Gözlerini kaçýrarak baktin , gulumsedin
Ve ben o an tekrar geçmeyen geçmiþin içindeydim