Zanlý bir tebessümün kýyýsýndan sesleniyorum belki de zehrolmuþ defolu ömrün yeknesak tutumudur kýstýrýldýðým kapan; düþen yaþlarda yakarýþýn da hezimet olduðu ama kaypak bir nidadan çok çok fazlasý.

 

Islak tuðlalarý köhne evimin; yoz satýrlarý üçüncü sayfa haberlerinin; kara kuru gölgelerde meþk eyleyen geceye iken sitemim hele ki asýlý soluk resimlere düþen bir ýþýk adýna yine yoksun kýlýndýðým ama varlýk kadar da baþa dert iken aymaz bir sanrý.

 

Kuralsýz cümlelere sýðdýramadýklarým hele ki kurallara riayet eden bir derviþ edasýyla salýndýðým ve köstekli saatine dün mizaçlý ölü öfkemin de basireti baðlanmýþken yine bel baðladýðýna bir çentik daha atan.

 

Zamaný öldürmek aslýnda zaaflarýn sunumunda Tanrý’nýn öne sürdüðü bir kýyam yine debdebeli vazgeçiþlerden kesip de umudu, zaman tarhýnda nöbete durmuþ korkuluk vazifesi gören nefsinde beþerin, bir de atan yüreðinde evrenin, soyut bir telaffuz yine sona ramak kala ve güneþe de teðet geçen ön sözü kayýp hikâyelerin bir rivayet olduðu gerçeði/sanrýsý.

 

Kinayenin indinde solan çiçekleri yeniden diriltme kaygýsý. Aþkýn gýyabýnda bir de özlemin, üslubun dahi bir kaygan zemin hazýrlama ihtimaline boyun eðip.

 

Düþlerden kasýt yine günü ritüel bellemenin dýþýnda sahip olduklarýmýzla yetinmeyip bir mizansenden an’a uzanan o sarkýt yine debdebeli bir aþk masalý yine ölümün bir rivayetten öte olduðu.

 

Heybetli omuzlarýnda þehrin; kaynakçasýnda rahmetin; dumanýnda yanýk hayallerin hele ki kazýk kakmak dürtüsüne rest çekerken evrenden sonsuzluða meyyal…

 

Önsözü ölüm olmalý hayat denen tutanakta kayýt altýna aldýðýmýz gün özürlü soluklarýmýzda gülüþ zikreden deyiþlerden derlediðimiz.

 

Tümden gelen bir varsayým, kilitli notalarýn baðrýnda not misali yeknesak cümleler.

 

Doðurgan günbatýmýnda, süzgün gök kubbede bir de insanoðlunun pervasýzlýðýndan payýmýza düþen ne ise.

 

Hanidir iþkillendiðimiz, bayadýr eþelediðimiz topraðý baðrýmýzýn ne de olsa miladýmýz da toprak sonumuz da sonra ruhun özgür kanatlarýnda beklentilerimizin sonlanacaðý.

 

Bir rivayeti parçalara bölmek.

 

Öncesini ve sonrasýný sunmak artýk hangi mizansen ise bir fotoðraf karesi þeffaflýðýnda resmetmek: kâh hayatý kâh perdelediðimiz duygularý kâh ölüme yolculuk bellediðimiz o uykulu fýtratýmýzý.

 

Günün üçte biri uykuda geçerken kim iddia edebilir kalan zaman diliminin en verimli algýlama ve baþ etme süreci olduðunu?

 

Ya da kim iddia edebilir mükemmel olduðunu belki de yaymakla meþgul iken o hitap edilesi kitle de merakla dinleyip esefle yererken.

 

Zanlarýn muteber bir ölçekle belirlendiði kriteri ne kadar doðru ve ya da doðrularýn kýstas bilinen doðrulara denk geldiði mi kanýksanasý yoksa kayýp bir iklimin böðründe yine baðrýmýza taþ basýp bu da yetmezmiþ gibi taþ üstünde taþ kalmamýþken.

 

Ritmi duyumun ve tolerans gösterdiðimizden de fazlasý yine iyi niyeti yüksek ölçekli bir seyir babýnda en büyük boyuta getirdiðimiz lakin önyargýlarý ve söylemleri minimalize edemezken.

 

Usturuplu görünen nice kusuru rötuþlamak ve karalarken doðru þýk seçeneðini, bilememek az sonra vurulacak gonk nazarýnda neyin neye tekabül edip de nerede hata yaptýðýmýzý.

 

Tüm esnekliði ile sevecen duygularýn, eriþilmez rütbesiyle gizemin arka odalarýna dolan ve çetrefilli o çatal sesini de duymamak adýna zaman ve iblisin iþ birlikteliðinde, kulaklarýmýza pamuk týkadýðýmýz ve yeri geldi mi kendimizi bile duymaz olduðumuz.

 

Ait olduðum/uz yer neresi peki?

 

Bir kaldýrýmda ayaðýmýzýn takýldýðý o tümsekte aldýðýmýz derin bir nefes ve yerleþik bir maske ile:

 

‘’Her þey yolunda.’’demek mi?

 

Ya da dostlarýn arka tezgâhýnda bir þeyler saklama ihtimalini asla akla getirmeden, umutlarýmýzý ve hayallerimizi sunmak mý hatta ölçüsüz sevdiðimiz kim ise ansýzýn duyduðumuzla irkilip tolere etmek mi iç sesi?

 

Sorularýn girizgâhýnda hep ama hep muðlâk önyargýlar ama kesinleþmiþ dogmalarla kalemin kýrýlmasýna tanýklýk eden evren.

 

Ayak sesleri yakýnlaþýrken usulca sýðýndýðýmýz bir kuytuda ettiðimiz dualarla yok olmayý dilemek mi yoksa birincil maruzatýmýz?

 

Aklýmýn iplerinde oynattýðým kuklalara bakýyorum da… ve gerisi gelmiyor hiçbir þeyin.

 

Adýmlamaksa önem arz eden, evet, adýmlamak ama gerisin geri.

 

Bir geçiþ.

 

Bir çöküþ.

 

Bir yanýlsama.

 

Oysaki az evvel pembe beyazdý gökyüzü.

 

Meleklerin kýrýlgan kanatlarýna kondurduðumuz umut kelebekleri ve sayým baþlamýþken geriye.

 

Üç, iki…

 

Ýnfilak eden sadece yarattýðý tahribat anlamýyla görünmez bir iklimde müphem bir sunumda ve bizler üstü kapalý cümleler kurup ofsayt hakký bile vermezken.

 

Þaibeli hayatlar… lakin bize ne?

 

Debdebeli ne çok vazgeçiþ?

 

Eyvallah o zaman.

 

Bozuk saatin bile günde en az iki kez doðruyu gösterdiði gerçeðine atýfla özendiðimiz sihirli deðneði maharet yüklü ellerde ve yüreklerde boykot etmekse acýyý buyurun önden.

 

Ama týkýþ týkýþ içimizin iklimleri.

 

Yazý kýþ yapan kara bulutlar; kýþ beyaza boyayan o narin kar taneleri aslýnda soðuðun kutsalý; sýcaðýn arazý bir de içimizin ayazlarý eklendi mi…

 

Kurulu bebeklerden olsa keþke farkýmýz ve keþke farkýmýzý boykot edeceklerine bir Allah’ýn kulu da helal olsun, dese.

 

Mevsim ne olursa olsun içimizin baharýnda solan çiçekler varsa þu yaz günü mimlerken sýcak yeryüzünü ve göz göre göre yalnýzlýðýmý bir ebabil kuþuna emanet ederken ve göçerken mutlu kelam.

 

Mutlu imla hatalarýmýz nerede?

 

Mutlu edebiyattan ne zaman alacaðýmýz payýmýzý?

 

Mutlak yolculuk mu yoksa muðlâk bir döngü mü ve pervazýnda hiçliðin kuramýný varlýktan soyup biz hala bodur yalanlarýmýzla mimlerken dostu düþmaný…

 

Sevsek de sevilsek de sevmeyip örselensek de belki de miadý dolmuþ duygularý inzivaya çekip en katý mantýkla devam etsek yolumuza.

 

Sadece önümüze bakýp.

 

Belki de yerimizde saymaya mahkûm iken.

 

Ölüm gelse ne gam aslýnda tutsaklýðýn boyutsuzluðunda hangimiz ifade edebiliriz ki mutluluðun hayatla doðru orantýlý olduðunu?

 

Hep ama hep mantýk hatasý ve yine atýklarýnda beynin atýl bir istihdam iken yüreðin makberinde solan gülüþler üstelik solumuzdan çalýnan ve solmaktan gayrisi de beyhude.

 

Zamanda asýlý kaynakçasý günce erbabý þiirlerde, kenetli duygu terennümleri sonra da asilce yoksunluðuna alýþmak bilinmezin belki de bilindik bir zuhur edinmek adýna peþine düþtüklerimizin.

 

Hayli hoyrat bir tefrika zamanda asýlý zanlar bir o kadar asýk yüzlü oysaki tebessüm tadýnda olmalý her fiiliyat.

 

Gönlün zembereðinde çýtayý yüksek tutmaksa sevda masallarý…

 

Ufkun açýlýmýnda yoklamaksa yüreðin kalýcý olup olmadýðýný…

 

Bir de gölgeleri yaftalayan gerçekleri nasýl ki görmezden geliyoruz…

 

Ebedi bir uyku çekmek belki de mizansende kayýtlý olan ve ani uyumsuzluklara perde çeken kasvet yüklü maskeler oysaki þen bilirdik insaný ve mutlu bellemiþtik kâinatý hele ki akýllarda soru iþaretleri iken vesile onca dogmaya sonra da saygýda kusur etmeksizin soluksuz kabullendiðimiz…

 

Sözcükler de yorgun benlikler de aslýnda evren yorgun ve hayli yüklü ve bir mülteci ime rast gelip sorgularken nedenlerini, niçinlerini bunca yorgunluðun… insanca ve yüzüne suyuna hürmeten insanlýðýn.

 

Bir kelamsa bazen uzaktan sýrýtan ve bir zümre iken çoðunluðun azýnlýða taktýðý o çelme.

 

Ýsyankârýz aslýnda ve uyumsuz.

 

Zaruri bellediklerimiz kadar da gereksiz ithamlar üretiyoruz ve yere göðe koyamadýklarýmýzý bir kenara ayýrýp bir iþkenceye tabi tutuyoruz aklýn kancasý artýk kime/neye takýlý ise.

 

Gülden ibaret olmasýný dilediðimiz cennet bahçesi ve vebali dikenlerden çýkýp da yola, delinen her balon üstelik hava kaçýran bir seyir izlemese de ilk etapta týpký boþ söylemlerle dolu torbadan çekip çýkardýðýmýz imleri ve noktalama iþaretlerini evrene armaðan ederken.

 

Gönülden bir coþku ya da yürekte saklý derin bir çukur ve ebabil kuþlarýna özenen bir nesilden kopup da dünü mimlediðimiz ama yarýný da rahat býrakmazken kehanetleri yorgun falcýnýn.

 

Ýçimizin zümrelerine kenetli.

 

Dýþýmýzýn baðcýklarýnda tütsülediðimiz ne çok yargý ne çok öngörü belki de safsata babýnda hele ki yüksündüðümüz deðil de yükümlü tutulduðumuz.

 

Ýmleçler dahi tedirgin.

 

Kayýt dýþýyýz zaman zaman ama asla kanýksamayý da ihmal etmeden, debdebeli bir varsayýmda aklýmýzý tokatlarken hele ki üstelediðimiz o zincirleme kazanýn faili iken gizemin seyrinde bir tufanda savrulduðumuz belki de kapanan bir kapýnýn ardýndan açýk kalan hava boþluðunda biz gönül gözümüzle sevmeye devam ettiðimiz en nemli þarkýlarda bile esrarengiz bir tabuya da geçit verirken.

 

Muteber bir deyiþ belki müstesna bir yoksunluk yine akýl fukarasý beþerin de zihniyetine bir þekilde ters düþen ve bulup bulacaðýmýz tek gerçek yine benliðin çalkantýlarýnda beylik bir tezahür iken gecenin güneþi hele ki en asil o asýlý izlekte bilfiil kendimizle yüzleþtiðimiz…

 

Öykünmekle savrulmak arasýnda bir salýným aslýnda alýntý mahiyetinde her yeni gün ve adýna yeni denen her ne/kim ise.

 

Bir þarkýdan üreyen hüzün belki de elemin tefekkürü, yüreðin de teamülü sonra da salkým saçak topladýðýmýz daðýnýklarýmýz-kimine göre daðýttýðýmýz bize göre daðýldýðýmýz ve darýlsak da dama taþý gibi oynamalarýna izin verdiðimiz.

 

Kývamýnda olmalý her duygu týpký muhterem þeflerin uyduruk yemek tarifleri gibi ya da muteber bir sunumunda ünlü bir akademisyenin; ruhumuzun ölçümünü yapýp kibarca yaþamalýyýz üstelik bir ömür reddedilmiþliði kale almadan ve geçmiþte býrakýp ne de olsa geçmiþin kýrýk plaðýna uyumsuz þimdiki akýllý cihazlar týpký bizlerin raðbet görmediði emsalsiz terk ediliþler gibi.

 

Neyin derdidir diye yaftalandýkça ya da husumete uðrayan benlik tefrikasýnda bir nebze de olsa dostane bir telaffuzun özlemini çekmek.

 

Kimine göre umarsýz kimine göre ruh hastasý belki de üretmeye âþýk sevdalý bir abdal mahiyetinde arþýnladýðýmýz þunca tümsek.

 

Bayýrlar aþýp da ya da daðlarýn paralelinde belki de en tepesinde Kaf daðýnýn, hatta bir kardelene rast gelme ihtimalinin pek de olasý olmadýðý þehrin tam da göbeðinde.

 

Deryalar aþmaksa sadece kalp gözüne vakýf.

 

Aþk acýsý çekmekse yine yüreðe özgü.

 

Baðýrýp çaðýrmadan seslendiðimiz belki de melekler bile býkmýþken bunca günahý ve sevabý ayýrt etmekte zorlanýp beþerin Ýlahi Güce yakarýþýnda asla da samimiyet görmediði hele ki birbirimizin nazarýnda kâh günaha bulaþtýðýmýz kâh sevabý göz ardý etmediðimiz belki de kýlýk kýyafetimizle yargýlanýp sözcüklerimizin bile seçiminde hak sahibi olmadýðýmýz týpký mutluluðu kovalayýp hazanla rastlaþan þu sefil kimliklerimiz gibi.

 

Kim kimin nazarýnda iyiye tekabül ediyorsa ya da günaha bulanmýþ ruhunu nasýl aklayacaksa.

 

Gün ve gün.

 

Yýl ve yýl.

 

Devingen olan sadece salýným aslýnda o da ritmik bir teyit merkeziyle evrene eþlik etmekte ve ölümün doðumla buluþtuðu bunca ruh transferi hele ki bir pergelle çizdiðimiz sanal dairenin sanat eseri olmasýný saðlayan yine duygu saðanaðý ile nakþeden bunca öznel tebessüm kývýlcýmý: yine insana dair yine Hakkýn sunumu yine öznel ve de þaþalý bir var oluþ sancýsý.

 

Sevmelerden geldik madem günümüze, nefretin bucaðýnda nedir iþimiz belki de kerrat cetveline özenen biz aklý evveller türettikçe düþünceleri, duygu cumhuriyetlerinden savuruyoruz içi boþ nidalar belki de içi asla dolmayacak bunca boþluk, bunca safsata ve bunca isyaný biriktirip de evrene negatif enerji yüklemeyi görev bilmiþken.

 

Aþkýn nüansýnda hiçliðimizle yüzleþtiðimiz.

 

Maneviyatýn baðrýnda içliðimizle yükseldiðimiz.

 

Kursaðýnda iyi niyetin takýlmýþ bunca hüzün ne de olsa çetrefilli yolculuklarda her daim kaybeden tarafýz oysaki tarafsýzlýðýmýzla sahip çýktýðýmýz deðerlerimize de asla toz kondurmazken.

 

Gönül gözünde asla da olasý deðil þaibeli bir þarký ya da egonun devindiði o kayýp rakým hele ki doyumsuz bir inançsa bize eþlik eden ama olumlu anlamda zira maneviyat yine inancýn aktarýmýnda sonsuzluðun nüansýna hep arka çýkan bir mefhum. Sevmeye dair hatta karþýlýðýný bulmadýðýmýz hikâyelerin mahzun kahramanlarý olsak da ve düþtüðümüz aþký peþi sýra bütünleþtiðimiz Ýlahi Güç.

 

Bir kapýnýn hep açýk tutulduðu aslýnda her þerde bir hayýr olduðuna dair geliþtirdiðimiz inanç sayesinde hayatýn týrabzanlarýna tutunup bunca kaygan zeminde nasýl oluyorsa artýk, deðil düþmek manen yükseldiðimiz ve pekiþen tüm duygularýn da kazanýmý iken huzurun frekansý üstelik eþlik edenlerin de yüreklerinde hep bir tebessüm saklý olduðuna dair hem fikir olduðumuz.

 

Bir esinti, bir nida ve öncelik.

 

Seçimlerin arzýnda, kýrýk bir name tadýnda, zamansýz bir aþký ölümün rahlesine gizlerken.

 

Sandýklarýn dibinde biriken…

 

Sanmadýklarýmýzý da örttüðümüz ve gece örtünürken biz de kýbleye dönük yüreðin minvalinde, sessizliði öðütürken belki de övünürken içimizin kýrýklarýný almakla yükümlü ve erbabý yoksun, sancýsý tok, sevdasýný da bilfiil sahiplenmiþken…

 

Ebabil kuþlarýndan arakladýðým çýðlýklar belki de ürkünçlüðün somut izleði ve bilinmezi giyinip asla da sýrtýmý dönme olasýlýðýnýn olmadýðý.

 

Duyumsamakla mükellef kýlýndýðýmýn ötesinde dünle örtüþen sonra da an’ý sývýþtýrdýðým bir de kaygý yüklü edimlerin merkezine konduðum yine bir kuþun kurþundan aðýr o varlýklarý taþýma zorunluluðu.

 

Kayýtlarda geçen ama tortusu henüz çökmemiþ ve Ýlahi rahmeti boca etmekle iþtigal etmenin ötesinde zaman zaman mýzmýzlandýðýmdan bihaber iken evren…

 

Evren… Evrelerin girizgâhýnda en yorgun denklem ve ben soyutladýkça mutluluðu, düþkün kýyýmlarýn da ataða geçip hala saklý tuttuklarýmý bölüþtürememekle, hala ýslah olmayý beklediðim ve beklediðim yetmezmiþ gibi beklettiklerim.

 

Safi hüzün.

 

Kâfi, demek nasýl ki metazori bir imdat çýðlýðý ve yüce Yaradan dýþýnda bir hal çaresi bulmaya yönelik hiçbir çabamýn da olmamasý ki durduk yerde kim dinler derdini insanýn hele ki beyhude bildiklerime ekleme özrümle, ben bir baþýma belki de saf tutmaktan ne hale geldiðimi göstermekten de imtina ettiðim.

 

Hali hazýrda boþ bir belge ve kayýtlarýn baþýbozuk düzene isyaný öyle ya; belleðimizden çok daha kuvvetli bilmem kaç þiddetinde yargýlandýðýmýz yetmezmiþ gibi, tüm bilgilerimizi o ufacýk soyut kimliðe sýðdýrdýðýmýz ve kayýt altýna alýndýðýmýz yetmezmiþ gibi mahremiyetin de çarçur edildiði ve savunma hakkýmýzýn da ihlal edildiði.

 

Son sürat yaþamlar.

 

Patavatsýz istirhamlar.

 

Soyut zamirlerin öznele ve özele tavrý gelin görün ki; hiciv yeteneðimizin bile örselendiði.

 

Lav etmekse, dünden hazýrým.

 

Son vermekse, nedir bunca kayýtsýzlýðým?

 

Zamkla yapýþan merhalesi yine þafakta saklý ama þafaðýmýzýn da atma ihtimaline anlam yüklemekle iþtigal ne çok tantana.

 

Sýrnaþýk ya da mesafeli belki de özrünü yüklenip, öznesine sirayet eden bir fiiliyata rest çektiðimiz.

 

Dediklerimizdense demediklerimize rest çekip bir de þölen sofralarýnda yediðimiz onca hak hatta bir yetimin hakkýný yemekten de geri kalmayýp doymayý bilmez ego yüklü uçuþlarýmýz; hala da son vermektense sükuta bürünüp hiçliðimizin mertebesinde dolduruþa geldiðimizden bihaber.

 

Ýbreler kayýp nizamlarýn tek þahidi ve dokunaklý kafiyeler bile borcumuzu ödemekten aciz hele ki sýnandýðýmýzý unutup isyana bürünen benliklerimiz sonra da zora koþulduðumuza biat, tövbe özürlü insan izlekleri ve mütemadiyen tekerrür eden ihaneti biz insanoðlunun.

 

Zan altýnda belki de… Aþkýn rahlesine konarken edasý günün ve zahmetli ömrün de þeceresini tutarken zaman zaman…

 

Adýmlarýný korkak alýþtýrmýþsýn madem, son sürat bükmelisin esneyen zincirlerini.

 

Þanlý bir soyaðacý, bir kuram belki de hiçliðin mertebesi.

 

Bir kýyamda bir de rüyalarda mutlu kýlýndýðýn ve mutlak gerçek bildiklerin.

 

Ayrýþan sancýlarý evrenin, çocuk büyüten kaygýlarý yine þanlý þiirlerden ve þairlerden araklarken iblis.

 

Güncesinde hazan, güftesinde solan bir gül belki de perde perde yükselen sessizliðin iç burkan fýsýltýsý üstelik duymazlýðýn basiretini baðlarken evren.

 

Saklý ya da ifþa edilesi hatta sunumunu geri çekerken ama atlas yorganýný asla üstüne çekemediðin korkularýn.

 

Çentikler büyüdükçe, yara deþildikçe, mevsim eskidikçe ve büyüttüðün yalanlarýn eprirken hatta usul’un koynunda rest çektiðin ne ise.

 

Zan altýnda bir zaman aþýmý.

 

Zamansýz aþklarýn zanlý maðdurlarý.

 

Evren hükmederken insanýn hükmüne dair; solarken gece güne saniyeler kala, yine þairin kalbinde atan.

 

Efsunlu kimi zaman ve çattýkça kaþlarýný.

 

Kinaye yüklü genelde ve görmezden geldiðin ne ise.

 

Dendiklerine toz kondurulmadýðý, yüreðin de açan çiçeðinin solmak bilmediði…

 

Kayýtlar sýrasýz; kayýplar asýlsýz; zamirler biteviye ve körelen duygularýn rotasýnda kayýp bir talimat iken yine yüreðin güvertesinde haykýran bir kaptan edasýna bürünmüþken.

 

Zafiyetleri artan bir zaman aralýðýna dokunan bir mýzrap yine þarkýlarýn niyazýnda saklý tuttuðu özlemi ve aþký ifþa eden ve ansýzýn solan bir gonca gibi, görüntülü telefonlarýn bile kabul etmediði ne çok isyan yine Hak nezdinde bir boyutsuzluða bir de isyana þerh düþmüþken evren.

 

Bizler ki; satýlmýþlýðýn yükünü taþýmaktan aciz ve bizler ki sizsiz yükümlülüklerin son damlasýna kadar kayýt dýþý tutulduðumuzdan bihaber üstelik sonlanmaya müsait bir hikâyeden aþýrdýðýmýz o karanlýða bile sahip çýkmaktan aciz sefil yalanlarýmýzla sefaletimizi idame ettirmek adýna zulmün baþ döndürücü ikramýný kabul etmiþken karanlýðýn da celbine yenik düþmüþ gölgeleri kayýp varlýklar olmaktan asla hicap etmediðimiz.