biraz da ölmüşleri , analım derim dostlar,
sonunda  serilecek,  oraya  bizim  postlar.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
kayın babam öldü,gider toprağa,onu bekleyen var,kimse yanmasın,
götüreyim seni,köyün Özbağa'a,tenin gurbetlerde  burda  kalmasın.

kızın mı çağırdı,"gel baba" diye,gitmezmiş göndersem ona hediye.
yanıyor içimde kor biteviye,u n u t u r u m  diyen  hiç  aldanmasın.

kızının yüzünde seni  görürdüm, resmine  baktıkça, yanar  erirdim,
acıyı çekenle  bir ben bilirdim, bilmeyen  ölümü   kolay  sanmasın.

evlat figanında sesin duyulur,  tuzlu  gözyaşından  mermer  oyulur.
uzak   olanlarca  çok  g e  ç  anılır,  aslını  söyleyen  asla  onmasın.

garip tebessümdür,kalan resminde,çok ızdırap çektin son nefesinde.
ayrılık acısı teybim sesinde,h a l s i z  konuşmanı  kimse duymasın.

damat Çiçek yazar,senini  namına, babam da  orada, dur   selâmına,
iki ağaç diktim kabrin yanına,selvi y a p r a ğ ı n ı  kimse yolmasın.

                                                                 gençliği cephede geçmiş yıllarca,padişahın emri savaşın dermiş.
                                                                 koçyiğitler ölür gider hünharca,sultanlar sarayda,pirzola yermiş.

                                                                 Arap çöllerin de vatan savundu, aç susuz  perişan  gönül  hasreti.
                                                                 bayrağına bakıp, öyle  avundu,  köyüne  dönmekti, bütün  niyeti.

                                                                 Çanakkale harbi  en son  umuttu, yüzbinler  orada  şehit  oldular.
                                                                 zafer heyecanı,  canan  unuttu, İzmir'i kurtaran  Kemâl  buldular.

                                                                 doksan dokuz ömrü, yaşadı babam,derdi"15 yılım geçti her yerde 
                                                                 açsusuz kaldıkta,olmadık hurda,yurdumun sevgisi,eksilmez serde.

                                                                padişah saray da, k u z u   eti  yer, ordular  dağlarda  otla  beslenir,
                                                                bayramlar da bize "Yiğitlerim" der,Arabın diliyle,Türk' e  seslenir.

                                                                demişti ki  bana  ,"yüksek gururum,Ata'nın  zaferi,  bitirdi  görev".
                                                                Cumhuriyeti kurduk, laikçe durum.kısa askerlikle,mutludur her ev.

bir elimiz yağda,öteki balda, vatan bizim artık, dünya  biliyor.
mutlu Çiçek açar,her yeşil dalda,yurtsever siyasi,bunu diliyor.........Çiçek Bah;s.115..30/ 03/ 1989.......ankara.......                                                                    
                                                                 
( Kayın Babam Öldü başlıklı yazı Özçiçek tarafından 14.09.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.