. AHMET’E YARANMAK ÝÇÝN  MEHMET’Ý   GÖZARDI  EDEMEM

Ahmet AYAZ

Gaziantep Güneþ Gazetesi 13 Eylül 2017-09-13

………………………………………………….

      Bugün de sohbet yazýma baþlamadan önce, hepinize  güzel günler ve helal

rýzýklar diliyorum. 41 yýldýr yazýyorum. Hiçbir yerde, hiçbir zaman, birisinin hatýrý

Ýçin, bir dostumu geriye atamadým. Atanlar yok mu? Onlar beni ilgilendirmiyor.

Ben Halaf Ayaz’ýn  oðluyum. Büyüklerimden böyle gördüm,  böyle yetiþtim.

 Haksýza haksýzlýðýný söylerim. Haksýza haksýzlýðýný söylemeyenlere de namert denir.

Karakoçlar aile dostum. Ben onlarýn  mirasçýsý sayýlýrdým. 30 Aðustos  2007

tarihinde ve bu tarihin devamý olarak Vakit Gazetesinde 3 defa rahmetli Abdurrahim

Karakoç hakkýmda yazý yazdý. Rahmetli  Ertuðrul Karakoç ta yazdý. Bahaeddin Karakoç’tan

þu sözleri duydum ve bu istikamette ilerliyorum. “Her kalemi elime alýþýmda, Ya Rabbim

beni yazdýklarýmdan  ötürü  yargýlama, beni yazdýklarýmdan utandýrma  derim”  dedi.

 Bu söz bana rehberlik ediyor. Bakýnýz ne demiþ Mehmet  Akif  Ersoy;

       Zulmü alkýþlayamam, zalimi asla sevemem, Gelenin keyfi  için, geçmiþime kalkýp sövemem.

Hele bana iyiliðinden baþka, hiçbir kötülüðü yok ise.  Bir gün bana rahmetli Hasan Geneyikli

antoloji com da “Þair Ahmet Ayaz” grubunu kurdu. Bundan  söz eden temiz aile çocuklarý da oldu. Çok deðerli bir arkadaþým bu gruptan birisinin atýlmasýný istedi. Ben hayýr olmaz dedim. Sen o þahsý grubundan atmaz isen ben gidiyorum, sevdiklerimi de bu  gruptan çýkarýrým dedi.

Ben, bana hiçbir yanlýþý olmayan arkadaþýmý senin hatýrýn için atamam dedim. Arkadaþým öyle ise ben gidiyorum dedi ve gitti.  2003 yýlýnda Þahinbey belediyesi “Gaziantep’te Kültür Sanat ve  Edebiyat’ta Ýz Býrakanlar” adlý bir kitabýmý yayýnladý. O zamanlar yine biri birini sevmeyenler, bu kitapta þu olmasýn, bu olmasýn diye bana açýk açýk söylediler. Ama ben hiç birisini dinlemedim.

Bugünde sað olsun, Prof. Dr. Halil Ýbrahim Yakar Hocamýz, “AHMET  AYAZ- Hayatý-Eserleri- Edebi Þahsiyeti” diye 390 sayfalýk bir kitap yayýnladý. Bu  kitabýn içinde bir çok þair, sanatçý ve sanatseverin isimleri var. Bunlarý tarihe taþýmak beni son derece mutlu ediyor. Ayrýca, bunlarýn içinde beni yýllardýr yoksulluk zamanýmda omzunda taþýyan, kitaplarýmý bastýrýp satan dostlarým var. Ben, bugün 3-5  kuruþluk menfaat için, veya onun, bunun hatýrý için, o gibi dostlarýmý göz ardý edemem. Hem de bu yaþýma kadar ben hep Allahtan istedim. Allah bir kapýyý kapatýrsa, binlerce kapý açar. O büyüktür. Ben Allahýn büyüklüðüne inanarak, Ona sýðýnýrým. “Ýnsanoðlu; Kemikle ettir. Ýbadet;Ýnsana hizmettir”  Ben, hiçbir yerde ve hiçbir zaman, bu insanlar bana ne verdi demedim. Ben bu güzel insanlara ne verebilirim diye düþündüm. Bir þeyler  vermek için gücümce çaba harcadým. Allah bizi öldükten sonra yaptýklarýmýz iyi ve  güzel amellerle andýrmak nasip etsin diye, yüce Allah’ýma  dua ediyorum.Yalýnýz biri birilerini kýskandýklarý için, beni dýþlayanlar,  bana haksýzlýk etmiþ  olmazlar mý diye sizden soruyorum.  Ben, barýþçý ve birleþtirici bir insaným. Ben kurt ile kuzunun bir arada yaþayacaðý bir dünya yaratmaya çalýþan,  bir þairim. Ben  bu gibi durumlara çok üzülürüm. Allah baþka üzüntü vermesin. Hepimizin hayatýný renklendirsin istiyorum.

       Saygýdeðer okurlarým;  Bu günlükte bu kadar. Beni unutmayýn, sizler ile sohbet köþemde yine buluþalým. En güzel ve mutluluk dolu günler hepimizin olsun. Hoþça ve dostça  kalýnýz diyorum. Dostluklar bakidir bende.