Online Üye
Online Ziyaretçi
Efil efil esen rüzgar
Ürpertide tenim
Böyle havalarda
İnsan ölümden korkar.
Ne cazip ve yamansın
Öyle koşturuyoruz ki hayat
Belli ki yetmeyecek zaman
Kolaydır söylemesi
Her vesileyle
Ama geldiğinde ölüm
Tutulur insanın çenesi
Saatler kaçtır
Zaman neyi söyler kim bilir
Tutulur son defa belki eller
Ve alır götürür
Duyulan ölüm atının
Nal sesleridir.
Toprağın üstünde açmış güller
Altında kimbilir kimler yatar
Başuçlarında ne gözyaşları akar
Ve geldiğinde ziyaretçler
Ölüler Ayağa kalkar
Yaşar birileri bilmeden
Ölülerden arta kalan ömürleri
Onlar gittiler
Bırakıp canım güzellikleri
Hadi bizler yaşayalım bari.