Online Üye
Online Ziyaretçi
Gecelerim karanlıklarla vals içinde
efkar, hüzün sarılmış yalnızlığıma
zaman ilerliyor rüzgarın loş fısıltı gibi
ileride süzülüyor gemiler birer silüet
Tek ışıldayan yapay soğuk ışıklar
sinsice aydınlatıyor kuytu caddeleri
binalar gri tonunda sönük yıldızlar gibi
üç beş lâle al rengi ışık saçıyor gölgeye
nerede o eski masmavi gözlü şehir
Ah İstanbul, hüzünlü yalnızlık saçıyorsun
mahşeri sokaklarında ıssız efkâr baskın
ağlayan mehtap düşerken ıssızlığımla
deniz bir başka hüzünlerde gürlerken
mazilerimi uçurur hoyrat esen rüzgâr...
Deniz kıyısında oturan bir dilenciyim
mehtap ve mavi sessizce sarmaş dolaş
bu şehrin mavi gözlerinde tutukluyum
yavaş, yavaş tan düşerken ıssızlığımla..
Suskun//