Dar sokakları vardı şehrimin,
Tek katlı evler,
sıcacık sevgiler,
engin bacalar,
Duman kokardı sokaklar.
*
Yoktu pahalı oyuncaklarımız,
Düğmeden başı, kalemden kaşı , iplikten saçı,
Bezdendi bebeklerimiz.
El yüz tozlu,
Dizler yaralı.
Düşe kalka koşar oynardık.
Soframız yerde,
Sıcacık çorba,
kaşıklar yarışırdı kase içinde.
*
Küçüktü şehrimiz,
Sıra sıraydı evlerimiz,
Suyu yok, elektiriği yok,
Gaz lambaları odalarımızı aydınlatır,
Evimizin baş kahramanı ninemiz,
masalları olurdu ninnilerimiz.
*
Bahçede çiçekler renge renk,
Hepsinde ayrı renk hepsinde ahenk.
Kekik kokan bağlar,
Devasal o koca çınar,
Gölgesinde piknik yapardı çocuklar.
Şimdi kimbilir,
Hangi ocaklardan dumanı tüter.
*
Metropol olmuşuz, evler üst üste,
Yükseldikçe yükselir,
Gülmeyi unutmuş yüzler.
Hep telaşlı insanlar
Ordan ora koşar da koşar.
Çalışır kazanır ama, yine mutsuzdur,
Selamı sabahı vermeden geçer,
Göz bebekleri çıkarı varsa zengini seçer.
*
Kimyasal gübreler toprağa karışır,
Hastalıklar artar birbiriyle yarışır.
Organik oldu hormonsuz sebzenin adı,
Kalmadı yiyeceklerimizin tadı .
*
Sokaklardan geçilmiyor dumandan,
Egzosundan, bacasından, havadan.
Soluyoruz zehirli gaz durmadan,
Sigaradan, kızartmadan, tavadan.
Özlüyorum çocukluğumun baharlarını,
Köşede oturup da ninemin masallarını.
21.04.2017 - Melek DÖNMEZ
İST.
