Ben vakt-i hazaným, sense baharsýn,

Önünde bekleyen mevsimin yazdýr.

Ben savrulan gazel, sense rüzgârsýn,

Meltemce essen de, ardýn poyrazdýr.

Canýma can katan coþkun, neþendir,

Seninle þu gönlüm bilsen ne þendir,

O anda tüm dünya sanki gülþendir,

Gittiðin zamansa, sonum enkazdýr.

Coþkun pýnar olur, çaðlar akarsýn,

Sonra kora döner, sinem yakarsýn,

Efsunkâr gözlerle neden bakarsýn?

Görmez misin halim kýrýk bir sazdýr.

Karanlýk gecemde mehtaba eþsin,

Kandilimde yanan sönmez ateþsin,

Sarýp sarmalayan sýcak güneþsin,

Sabah olduðunda, baðrým ayazdýr.

Emsali bulunmaz lalesin, gülsün,

Ýsterim her daim gül yüzün gülsün.

Bir busecik versen sanki ölürsün,

Bu nasýl sevmektir, bu nasýl nazdýr?