Saçları yalnızlığın buğusuna takılan,
Gözleri deniz mavisi bir kadındı İstanbul.
Bakışıyla yüreğimi dağlayan,
Bir kez görüp vurulduğum kadındı İstanbul.
Martılarla dertleşirdim.
Yüzüm İstanbul'un göğsünde.
Ilıman sessizliğinde zamanın,
Dalgaların kıyıya vuruşunu izlerdim.
Bir kez görüp bin kez soluğum.
Sokaklarını ezbere bildiğim.
Aşk cennetimin başkenti şehrim...
Canım İstanbul’um.

İlk kez göz göze gelişimiz.
Bir aile ziyaretine giderken ki zaman,
Nasıl da çekilmez görünmüştün bana.
Sanki attığım her adım dik bir yokuşu çıkar gibiydi.
Şimdilerdeyse hiç bitmesin istediğim yolculuğum.
Sahi ne uzun zaman oldu görüşmeyeli.
Bin yıl hasret kalmış gibiyim.
Geçen şu kısacık zamanda.

Aç kollarını yârim.
Hasret dolu bir gemi yol alıyor bulunduğun limana.
Haber et duymayan kim varsa ve dahi uçan kuşa.
Artık kavuşma zamanı…
( Can İstanbul başlıklı yazı Mecaz Adam tarafından 2.07.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.