Aşka...
Kabil ne var bilmem ki
Meftun eden sevda nefse mi tabi
Ruh ve kalp ancak akıl ve ilimle ikbaldi
Beşeri telakkiler
zaten her yanı kuşatmış ruh hani
Hak rızasında yok olmayan,
her varlığı onda bulan çıksa bari
Hani şahit olan umutlar,
can içinde can taşıyan yolcular suskun kari
Varlığa ait olan, nefsini dikkate alan,
hevasına adanan ölümsüzlüğe inanmasa gayri
Çaresizdim...
O günler sahipsizdim
Melül bir vaziyette sükut edendim
Şefkate ve sevgiye muhtaç bir nefestim
Hiç kimseyi, başka kimseye şikayet edemezdim
O yıllar mahrumiyet,
cehalet, asabiyet öncelenirdi, beklerdim
Şahit olduğum ve fakat çare
olamadığım aklı karartan ve iradeyi
hiçe sayan kararları gideremezdim
Çok küçük yaşlarda
iki kız çocuğunu güya iyi niyet uğruna
kurban etmenin dramını
bir türlü hafızamdan silemedim
Bu kararları alan
ve çocuklarının bahtıyla oynayan
cahil anne ve babaların her şartta
vebal altında olduklarına kaniyim
Ve böylesi annelerin
ayaklarının altında cennet olacağına
itiraz edenim, hak ve hakikat üzerine
saygı duyulmalı, yoksa yanlışa
ortak olunmamalıdır bunu bilirim
Kimi...
İnsanlar vardır
Hevalarını öteleyen umutlardır
