Yaşanan bu
hasretin bir sonu vardır elbet,
Söyle sevgili,
söyle: Uzak mı bize vuslat?
Çileye döndü aşkın
dinmez yürekte kasvet,
Böyle kalmaz
hikâye, yazılmalı son fasıl.
Seni andım her
daim derin bir sevgi ile.
Doğru muydu
yaptığın? Düşürdün beni dile.
Kustum
hüzünlerimi ıssız kalmış sahile.
Aşkımız
mısralara dizilmeli son fasıl.
Şahitti
mutluluğa seviştiğimiz harman.
Ayrılık büktü
beli, kalmadı dizde derman.
Kim haklıydı,
kim haksız? Sözlerin sanki ferman,
Söylenmeli
gerçekler, çözülmeli son fasıl.
Yetmez olur
resimler sıcaklığın özlerim.
Yoruldu
beklemekten yol bekleyen gözlerim.
Bu sevdanın
harında yüreğimi közlerim.
Hasret denen
işkence bozulmalı son fasıl.
Vuslatsız
sevda ile mutsuz oldu gidenler.
Bir kez kalkıp
anlatsa şu makberde yatanlar.
Ayrı kaldık
yıllarca kavuşmalı bedenler,
Tutuşup da ele
ele gezilmeli son fasıl.
Senli bir aşk
yazılı damarım da kanımda,
Kaybolmadı o
kokun dokunduğun tenimde.
Verirken son
nefesi gözüm arar yanımda.
İkimize bir
mezar kazılmalı son fasıl.
Bir bak Macit
ne halde? Umutsuzca bekliyor.
Belki gelirsin
diye günü güne ekliyor.
Yorgun kalan
şu kalbi ara sıra tekliyor.
Bir ressamın
elinden çizilmeli son fasıl.
Mehmet Macit
01.04.2017
Dikili/İzmir