Ateş Düştü Gönlüme
Yaşamadan baharı,
hazana yaklaşırken
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında
Göçmen
kuşlar toplanmış havada ötüşürken
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında.
Son demini
yaşarken ömrümün hazanında
Yaralandım
kalbimden, vurdu’ da kara sevda
Kara
toprak beklerken, ömrümün son anında
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında.
Yaşamadan
baharı, hazana yaklaşırken
Yaralandım
kalbimden aşk nedir hiç bilmeden
Bu nasıl aşk,
son bahar yaklaşmış düşünürken
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında.
Dolaşırken
kararmış, bulutlar üzerimde
Sevdalanmak
olmaz’ ki, hayatın son deminde
Yaşanacak
ne mevsim ne bir gün yokken bende
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında.
Kul Yüksel’
in üstünde bulutlar dolaşırken
Ateş
düşmüş gönlüne demişler, son zamanda
Doğru derler,
virana gönlümde hüzün varken
Ateş düştü
gönlüme, ömrümün hazanında.
27 May. 17
Ahmet Yüksel
Şanlı er
(
Ateş Düştü Gönlüme başlıklı yazı
Ahmet Yüksel tarafından
27.05.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
