bir gün tuttum þifa içindeki o yâri de

sordum aleni aleni ondaki yerimi

sen böyle mesutken, þen kahkaha içindeyken

ben sensiz tarumar bir haldeyim, viraným, yalaným

ne diyeceksin bu hali pür melalime

baktý gözlerimin ortasýna þunu söyledi,

bakma bana öyle bahtiyarmýþým gibi

içimi görsen bahtiyarlýðýmýn köklerinin

hüzün olduðunu göreceksin ve bu hüznün nasýl da

bahtiyarlýk libasýyla ömrümü sardýðýna

þahit olacaksýn, yazdýklarým bu yüzden

aðýr hüzün yüklüdür, acý güdümlüdür

ve rabbim beni, içi þen olup dýþý hüzün dolu olanlardan deðil

dýþý þen olup içi zehrolanlardan eylesin

kolay lokma olmadýðýný gösterdi bu cevabýyla

maça gol yiyerek baþlayan takým psikolojisindeydim

sendeki yüz ölçümün nedir? diye sordum ona

baktý gözlerime ve þunu söyledi

sen ben de hudutsuzsun. diye

insan sevdi mi sýnýr mý kalýr sevdiðinde

sevdi mi sahiden sinir mi kalýr, sýr mý kalýr

bir baþkasýymýþým gibi sormaya baþladým

yarasýna dedim dokunmadýn mý hiç, merhem olmadýn mý?

ne yarasý dedi, ben onun bahtýnýn karasýna düþtüm düþeli

 iþlerim rast gitmedi ama bunu ona hiç söylemedim

ona gelecek olan her türlü musibet  bana gelsin diye

bu yüzdendir iki büklüm olmuþluðum

cansýzlýðým, kansýzlýðýn, solgunluðum bundandýr

peki, þifa niyetine öpmedin mi onu hiç?

asla öpmedim dedi,

çünkü öpseydim onu dudaðýndan çekerdim ruhunu

bir ömür sevmeye adamýþken kendimi ona

bir öpüþe kurban edemezdim onu

yarasýný dedim, deþmedin mi þimdi sen böyle yaparak

ve kaþlarýnýn karasýný, gözlerinin kahvesini seyretmedin mi hiç uzun uzun?

ona uzun bakacak kadar zalim deðilim

bir buz kütlesini güneþin önüne koymak gibi bir þeydir

bana söylediðin, eriyip bitmesine gönlüm razý olmadý karþýmda

sen sevdin mi onu sahiden?

ýlgýt ýlgýt sevdim, ýþýl ýþýl sevdim, pýrýl pýrýl sevdim ama ona kýyamadým

sevdam o denli büyüktü ki daða yüklesem dað yýkýlýrdý

göðe saklasam gök çökerdi, yere defnetsem yer patlardý

kalkýp da onun bir yumruk büyüklüðündeki

 kalbine mi koyacaktým aþkýmý, yok olmasýna katlanamazdým

ikiniz de bu denli sevdiðinize göre bunca ayrýlýða ne lüzum var

birimiz gece birimiz gündüz; birimizin bittiði yerde diðeri baþlýyor

bu yüzden bu sevda bitmez ve vuslatýmýz da olmaz

o sevdi mi seni?

beklemediði yerden sordum ve ummadýðý yerden vurdum

durdu o an, konuþmasýna gerek yoktu

bir damla aslýnda bu aþkýn seyrini

onun gözlerinden dökülerek ifade ediyordu

iri bir damla birikti gözlerinde, gözlerinden kirpiklerine asýldý

kirpikleri taþýyamadý damlayý ve kirpikleri kýrýldý,

damla oradan süzülüp yanaðýna düþtü,

yanaðýndan da süzülüp dudaklarýna deðdi ve vuslat gerçekleþti

çok sevdi, dedi duyabileceðim kadar, hem de çok

yâri kaybetmemek için aðlamayý ayýp sayan bir adamdý o

bir gün öyle aðladý ki gören gök deliniyor sandý

oysa bir yürek yýrtýlýyordu bez parçasý gibi

bir adam aðlýyordu ama herkes þemsiyesini almýþtý yanýna

bir kadýn adamýn gözlerine bakýyordu, þemsiyesi yoktu

herkes göðe bakýyordu, þemsiyeleri ellerindeydi herkesin