Aykýrý bir ömür kimine göre;

Gözümün içine de soka soka…

Kanadý kýrýk ölü güvercinim

Hâlbuki saatler evvel

Ellerimle beslemiþtim.

Duymasýn sakýn bizimkiler;

Az sonra dirileceðim

Hele bir sonlansýn þiir:

Þiirin þirin dizeleri olmalýydý oysa

Ýçimdeki çocuða yemin ettim;

Söz, bir sonraki

Yine buluþma adresim

Yeter ki elimdeki þýklarý eliyim tek tek.

Seçmece her cümlem ve sevdiðim her þair;

Hem kaç kiþi kaldýk þunun þurasýnda?

Bir ben

Bir de beni bana sunan yaslý çocuk.

Ç/im olmuþ acýlarýmý biçiyorum,

Gömülü dünlerimden bihaber ahvalim,

Dokunuyorlar yaralarýma aralýksýz,

Muhatabým deðil oysa hiç biri.

Köfte dudaklý kadýnlarý da sevemedim gitti

Bir de içlerindeki çýðlýðýn

Dýþa vurumu iken yüreklerinin isi.

Siyahtan da haz etmem

Hâlbuki asaletin rengiymiþ,

Annem söyledi safça.

Ya þimdi?

Kombin yapýyorlar,

Siyah baþ tacý,

Onlar da beyazý dýþladý dýþlayalý.

Akça pakça hatunlar kararmýþ,

Kalaylamak lazým ruhlarýný:

Kim bilir kim söyledi?

Kýþýn ortasýnda yaza göz kýrpýyorum:

Düþlerim her nasýlsa hala berrak,

Bari onlarý kirletmeseler.

Kayýplarýmsa lacivert,

Artýk kimin derdiyse

Ereceðim yarýnlarýn yanýna þimdiden çentik atan

Bir de bilseler ya;

O küçük kýz çocuðunun maharetlerini.

Deli fiþek bir enkazým,

Ezkaza yaðmura tutulduðum.

Yan odanýn gizemini taþýyorum:

Yansýz cümlelerim

Bir de göðe çizdiðim resim:

Alý al, moru mor kayýp imgelerim;

Derleyip ipe çizdiðim

Ölümle aþký ördüðüm

Örtülü yüreðin zikri.

Portakal bahçelerini özledim belki de

Görmediðim ülkelerin prangalarýný eskittiðim

Yine sair dilimde;

Tutunmaksa asil bir imgeye

Delirdiðimin tek kanýtý belli ki.

Alýngan cümlelerim terledikçe

Alýntý bir aþka içerledikçe

Alý al moru mor bir kelam bekliyorum

Az sonra vahi ile inecek bir de hikâye:

Kurgusu, titrek ellerimin niyazý,

Dokunduðum kahramaným

Adýný az sonra koyacaðým

Hele ki konduramazken

Aþk tüten bir günü alýn yazýma.