Yoruldum Hayat Yolunda
Yolcusu olduğum, hayat yolunda
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden
Şu yalan dünyanın,
daha başında
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden.
Ne zaman bir ölüm, gelse aklıma
Soğuk bir yüz çıkar,
her an karşıma
Kaldığım
hayatta, yalnız başıma
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden
Bakarken aynada, bazen kendime
Şaşar’
da ağlarım, yeni halime.
Meçhule yol alan, hayat selinde
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden
Ne zaman, bir hüzün sarsa içimi
Sır yaptım sakladım, ben her derdimi
İçimde
saklarken, onca derdimi
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden
Kul Yüksel dedi’ ki, daha çiçekken
Sararmış solmuşum,
hazan gelmeden
Bilin’ ki bir ömür, çile çekmekten
Yoruldum yolumun, sonu gelmeden
05 Nisan
17
Ahmet
Yüksel Şanlı er
(
Yoruldum Hayat Yolunda başlıklı yazı
Ahmet Yüksel tarafından
5.04.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
