Selda’ya
Mektuplar 3(son çırpınış)
(Kışa ayında soğuk bir sabah vakti)
ezan sesleri
eşliğinde bir seher vakti,
uyandım kabus
dolu düşlerimden.
dinledim
yağmurun sesini,
senin sesindi
sandım bir an,
duyduğum
sesleri.
karıştı
hıçkırıklar,
döküldü
yaşlar.
senin
yokluğunda duyduğum bu seslerde,
bulmuştum sesini
yüreğimde,
derinden
derine.
dinledim uzun
zaman sesleri,
buldum kendimi
düşlerin ötesinde.
sarıldım
sıkıca yorganıma kendimden utanarak,
yıkadı yastığı
yaşlarım.
doğarken
ufuktan yeni bir gün,
kurtulamadım
içimdeki karanlıklardan.
koşmaktayım şuursuzca,
uzun bir
dehlizin karanlıkları içinde.
gerçekle düş
arası zamanlarda,
koşuyorum
hala,
ne tarafa
gideceğimi bilmeden.
bir çıkış ve
bir ses duymaktı arzum,
sen oluyordun
çıkışlarda.
sırılsıklam
olmuşum,
terlemekten.
kaç kez döndüm
etrafımda bilmeden,
küsüyorum
geçen zamana.
yağmur yağıyor
hala,
eşlik ediyor
sesin esen rüzgâra.
değerdi sensiz
geçen zamana,
duysaydım
sesini gerçek yaşam içinde.
hasret
bıraktın beni özlediğim sesine,
neden?
intikam aldım
sanma,
büyüdü
kalbimdeki aşk dağlar gibi.
bak işte!
duyduğum her
namede buluyorum sesini,
nasıl engel
olacaksın,
duygulara
güzelim?
Mehmet
Macit
04.02.2010
Samsun