Üzgün duruyordu.
Düþünüyor, yüreði kan aðlýyordu.
Kader yorgunuyum diyordu, benimle konuþurken.
Gözleri dalgýndý.
Sanki o, dünyasýna küsmüþ gibiydi.
Ve!
Of, of çekiyordu durmadan.
Alnýndaki boncuk, boncuk, terleri silmeye çalýþýyordu.
Yaþlar ha düþtü ha düþmek üzereydi, onun kapanmak üzere olan buðulu gözlerinden.
Yorgun kalbi!                                                                                       
Acýlar içinde, teklerken.
 
Bildiðim kadarýyla bir garipti
Kimsesiz.
Yokluðun, çaresizliðin periþan ettiði kimsesizlerden biriydi.
Hayatta çok acýlar çektiði söyleniyordu.
Ben kendi hatalarýmdan, belki kaderimden kendi kendini periþan ettim demiþti.
Hastalýk sarmýþtý vücudunu!
Belki son nefeslerimi alýyorum diyordu.
 
Sendeledi.
Nefesi yetmiyordu, baðýrmasýna.
Yýðýlýp kalmýþtý bir çuval gibi, daha sonra oturmaya çalýþtýðý yere.
Garibim.
Kimsesizlik içinde yaþarken o, tek baþýna..
 
 
Hayat hikâyesi.
 
            Fakirliði yokluðu yaþayan biriydi garibim, yoksulluktan evlenmemiþ yalnýz yaþýyordu. Devletin kendisine tanýdýðý az bir maaþla bir göz kiralýk evde tek baþýna yaþýyordu. Bazen baþkalarýnýn yardýmý ile bazen kendi kazancýndan kendi yaptýklarýný yiyerek geçinip gidiyordu.
            Kimsenin yardýmýný istemeyecek kadar da gururlu olan bu kimsesiz garip bazen çöplerden topladýðý kâðýtlarý satýyor, ondan kazandýðý parayla evinin elektrik su parasýný ödüyordu.
            Acýmasýz hayat onu yormuþtu, yaþý bir hayli ilerlemiþti. Bir gün hastalanmýþ, artýk yorgun kalbi hayatýn acýmasýzlýðýndan dayanamaz duruma gelmiþti.
            Akþama kadar sokaklarda, üç beþ kuruþ kazanabilmek uðruna çalýþmaktan, iyicene yorgun düþmüþ evinde dinlenmeye çekilmiþti. Kalkýp yemek yapacak hali bile kalmamýþtý.
            Hastalýk dersen son saflardaydý, doktora gitmesi gerekiyordu ama ne gidecek hali vardý ne de yanýnda ona yardým edecek biri vardý.
            Tuvalete girdi iþini yaptý çýktý iþte o sýrada baþý döndü olduðu yere oturmak istedi ama ne birine baðýrýp yardým çaðýrabildi ne de oturabildi. Gergin hasta vücudu gergin bir lastiðin boþalmasý gibi çözüldü, sonra o garibim olduðu yere bir çuval gibi yýðýlýp kaldý. 
 
16 Mart 17
Ahmet Yüksel Þanlý er