sen varken ben metropoldüm

kalabalıktım çin gibi

aydınlıktım güneş gibi

gürültülüydüm düğün konvoyu gibi

şimdi ise sen yoksun

ve ben terk edilmiş bir mezrayım

taze bir mezarım

haddinden fazla azım.

 

ışıl ışıldım sen varken

bir nöbetçi eczane tabelasıydım

bir petrol ofisi gibiydim

bir fuar alanı, bir alışveriş merkeziydim

yeşil yeşildim, dört mevsim bahardım

kıştan uzaktım, ayazdan tipiden ıraktım

sevincimi sende bıraktım, gülüşümü

 

mışıl mışıldım geceleri

kalabalıktım, şen şakraktım

caddelerimde şiirler uçuşurdu

sokaklarımda çalgılar çalınırdı

şarkılar söylenirdi gönlümde

kelebekler uçuşurdu aklımda

ayağım basmazdı yere

yalelliydim

leylaydım şehirde

asfaltlar çölümdü

yokluğun ölümdü

 

ellerim uzanmazdı başka yâre

gözüm bakmazdı başka işvekâre

göğümde uçurtmalar salınırdı

alacalı bulacalı

denizimde balıklar oynaşırdı

allı pullu

 

dalda açan çiçektim

çiçeğe duran meyveydim

meyveye dadanan kurttum

sensiz kurudum kırıldım

 

sen varken dört dörtlüktüm

mükemmeldim, şahaneydim

bilmem ki daha ben neydim

mevlana'dan bir ney'dim

ayrılıkları şikayetteydim

dertleri hikayedeydim

 

sen varken dünyanın en zenginiydim

aşkın sana açılan enginiydim

dengin mi var başka bu alemde ey gönül

bu kadar ayrı kalmanın sebebi hikmeti nedir

bahçede açan gül yahut sümbül müdür derdin

al hepsini benden kopart tek tek

bana yabanda açan papatya yeter

sen olsaydın şimdi bana ne derdin

 

sen varken ben gülerdim

ağlamak nedir bilmezdim

geceyi saçına,

yıldızları boynuna dizilen gerdanlığa

ay'ı yüzüne teşbih ederdim

seni sevdiğim için kendime teşekkür rabbime şükrederdim

 

bir sözüne hayran,

özüne kurban olurdum

sen varken ben aşka inanırdım

aşka kanat çırpardım pervane misali

yanardım, küle dönerdim, sen de

yok olurdum

bende kalmazdı artık başka bir ben

yabancı olurdum kendime,

aşina olurdum sana

 

yalnız değildim sen varken

tek kalmazdım asla

kimsesiz sayılmazdım hiç

tek tabanca takılmazdım böyle

öyle yabancı durmazdım herkese

gittiğim yere neşe olurdum

ağza sürülen bal olurdum

 

göze çekilen sürmeydim sen varken

beni senden sürme asla derdim

buydu alemde tek derdim

 

sen varken ben dert nedir bilmezdim

çile çekmezdim, yeise düşmezdim

gözyaşı dökmezdim, manasız bakmazdım

pejmürde dolaşmazdım, yaşamazdım ölüce

 

sen varken her şey güzeldi

dünya yaşanmaya,

insanlar çekilmeye değerdi

ve uğruna harcadığım her an

beni sonsuz mutlu ederdi

 

( Sen Varken başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 15.03.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.