Ben yoruldum hayat gelme üstüme frekansýnda cümlelerle bezenmiþ bir yazý yazarak arabesk kültüre bende bir ucundan dahil olayým diye maskelenirken aslýnda yazmanýn da bir anlatma biçimi olduðu gerçeðinin altýný çizmek niyetinde olduðumu belirtmek istiyorum. Çünkü anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az metaforundan hareketle neden anlatýrken  yazma biçimini kullandýðýmýn izahýný yapmak ve böylelikle anlamamakta ýsrar eden kiþilere az da olsa karýnca misali ahvalimi beyan etmek gibi ütopik bir amacýn müsebbibiyim. 

Herkesin de bizatihi kabul edeceði bir gerçek vardýr ki en yaygýn anlatma biçimi konuþmaktýr. Konuþmanýn iletiþimin temel taþlarýndan birisi olduðunu belirtmeme gerek dahi görmüyorum ve okuma yazmadan bile daha önce öðrenilen konuþmanýn bir sanat olduðunu ikrar ve tasdik ediyorum. Pekiyi bu aþamada en temel iletiþim biçimi konuþmak duruken insanlar neden yazarlar? Kuþkusuz bu soruya birden fazla cevap verilebilir. Ama temelde bu soruya birbiriyle alakasý olmayan iki cevap vereceðim, Bunlardan Ýlki; Ýnsanlar yazmayý konuþmayý çok iyi becerdiklerinden tercih ederler. Öyle ki insanlar konuþmak hususunda o kadar çok ustalaþýrlar ki sonunda bunu bir þekilde deðerlendirmek isteyip yazmak ve okunarak geniþ kitlelere ulaþmak, kalýcý olmak isterler. 

Ýkinci cevap ise; Ýnsan konuþmayý beceremediði için ve anlatmak insan için ekmek gibi su gibi  bir ihtiyaç olduðu için bir baþka anlatma biçimi olan yazmayý tercih eder. Yani yazmaktan baþka çaresi yoktur da ondan yazar.

Okuyucu kendisini hangi güruhta hisseder bilemem. Ama ben tüm hücrelerimle birlikte ikinci cevaptan yanayým. Bir çok insanýn da yazma serüvenine bu yüzden baþladýðýna inanýyorum. Durum böyleyken bunu bazý insanlara anlatamýyorum.  Belki de anlamak istemiyorlar bilemiyorum. Eðer yazmak bir tercih ise bunu bilerek ya da isteyerek tercih etmiþ deðilim. Bu bir tür zorunluluk hali. Yani birisi bana ne güzel yazýyorsun dediði zaman aslýnda bu benim için ne kadar çok çile çekmiþim be þeklinde yanký buluyor.