Online Üye
Online Ziyaretçi
ALATURKA FASLINDA SEN
Ben bekledim, sen gelmedin,
Sen gelseydin boş kalmazdı ellerim,
Bir çocuk gibi dolmazdı gözlerim,
Sen gelseydin,
Yar,
Gelseydin…
Bilmiyorsun,
Yar bilmiyorsun.
Sen kendini galip sanıyorsun,
Kendi rüyandasın uyanamıyorsun,
Benim gerçeklerime dayanamıyorsun.
Öğrenirsin,
Yar,
Öğrenirsin.
Bir gün sende öğrenirsin,
Ayrılık acısını bilirsin,
Yalnızlık hançerini yüreğine yediğinde,
Belki beni anlayabilirsin.
Ben bekledim,
Yar bekledim.
Sen gelmedin,
Yar gelmedin...
Bir bekleyiş ki asır yanında birkaç saniye,
Zaten sence şiirim yalnızca birkaç kafiye,
Oysa birkaç ömre bir şiir denir bence,
Sen beni kandırdığını sandın kendince,
Asıl kandırdığınsa kendinsin fikrimce.
Gelmeyene etmem beddua,
Ben unuturum, belki ağlarım pekâlâ,
Peki, sen gönüllerin sahibine ne diyeceksin ya?
Ben hakkımı helal etsem de sana,
Ne hesap vereceksin sen vicdanına?
Beni zaten sevmedin, bari kendin için biraz ağla.