Nasiplendiðimde kýyamet kopmakta

Oysaki usun ilk ilkesi,

Yine sahipsizliðin feryadýna kilit vurduðum

Fevri bir yürek sesi

Hem de ellerimle mabedimi yýktýðým.

Konuþluyum asil bir gölgede,

Dipçiði tüm sýrlarýmýn

Gayri ihtiyari seçtiðim üç beþ imge.

Þimdi sussam ve çekilsem köþeme,

Feryadýn biri bin para,

Cebelleþtiðim dokunaklý tezahüründe yüreðin

Bir nebze de olsa sükûtu dilediðim.

Tüm hezeyanda saklý aslýnda o mevzu;

Kerem’in diðer yarýsý mademki ölümüne sevda,

Kim kaybetti de indinde makberin,

Yetmedi mi üstelik anýp anýp da gömdüklerim?

Kayýtsýzým bu gece,

Zifiri yoksunluðun yeknesak hüviyeti;

Verip de alamadýklarýmdan mý soracaðým yoksa tüm hesabý?

En kývrýmlý hüznü yaþýyorum doya doya,

Gücümün yettiðinin yüzü suyu hürmetine

Yine dilimde takýlý sayýsýz tekerleme:

Aklýmýn figanlarýnda

Yalýtýlmýþlýðýmýn gölgesi,

Kayýp giden son yýldýzýn da yine

Bana kesilmiþken faturasý.

Bir demde saklý madem ölü yarýmýn tescilli hikmeti,

Yarýnda mý gizlenmeliyim

Yine yok sayýldýðýma dair geçmediðim kayýtlarýna

Yeryüzünün, bir de mutluluk ulaþmamýþken o yýldýza,

Adýmý dahi unuttuðum açmayan çiçek bahçemde.

Gönülde saklý ferman,

Kalemde ise belli belirsiz bir derman

Yine aralýksýz nakþettiðim,

Saklý sýrlarý mý da sükûtun en derinine gömmeliyim?

Gidip de dönmeyen kim varsa;

Bir de var olup gitmeyi marifet bilenlere

Geride kalansa derin bir hutbe

Yine içmeye doyamadýðým.

Fýsýltýlarýn gýyabýnda bir sükûtun da özlemi;

Temenninin çok ötesinde bir de yüreðin tok sesinde

Asýlsýz bir hezeyan yine,

Gönle o sitem üstelik yerli yersiz;

Ýndinde rahmetin tokuþan benlikle

Tüm hasbýhal yine toz konduramadýðým güncemde.

Tekil bir beyan:

Andýklarýma rahmet zulüm ise harcým mý?

Hâþâ!

Hakka sunumumda sadece kýrýk bir lehçeyim,

Konuþmayý özlediðim hangi yürekte saklý isem,

Bir de görüp göreceklerime okuduðum sitem

Kadar kayýtsýzým.

Olmazýn oluru bir düþte kaykýlmýþlýðým yerli yersiz

Açýk unuttuðum penceremde

Bir tabur özlem belki de nakþeden

Aþka ansýz bir yergi

Suretimde yenilgi,

Kanýmda ne çok kývýlcým

Ölümüne tetiklerken ömrü

Edindiðim o son rütbe.

Hiçliðimi öðütüyorum,

Düþ birikintilerimden kalan son zerreler belki de.

Tüm sessizliðin de figaný yine

Saklý kayýp rotamda:

Kâh eksiltili cümleler,

Kâh darmaduman olmuþ aklýn çatýl kaþlarý.

Eziyorum teker teker ölümlü yürek sesimi,

Duymamalý kimse… oysaki

Çok geç,

Vakit çoktan oldu ömrün yarýsý.

Ýçselleþtirdiðim hayallerimle ölümüne nikâhlýyým

Bir de adýný bilmediðim kutup yýldýzýmýn nidalarýnda

Rast geldiðim mabedimin kýrýk parçalarý:

Eðilip yere elimle tek tek toplamaya kalkýp da

Kalan yarýmýn da yok olduðu o hengâme yine

Varlýðýmýn uzamýnda tok bir yürek sesi.

Týp týp akýyor gözün nameleri,

Ellerimde az çok isyan,

Neye delalet ola ki bunca sessizlik,

Demenin bedeli belli ki

Yerin dibine geçtiðim ayak sesinde evrenin

Bir de soyutlandýðýmýn bilincinde

Yufka yüreðin eremediði mertebe yine

Ýstikameti kayýp bir sevdada terk edilmiþliðim.

Üstelik ansýzýn gönül kubbeme örttüðüm örtünün

Büründüðü izdiham olsa olsa

Sebepli sebepsiz tüm sevmiþliklerim;

Artýk hangi aklý evvel fani ise

Aþkýn yüzü suyu hürmetine.

Kayýp bir miladýn da peþinde bir göçebeyim belli ki;

Anmadýklarýna rahmet okumaz mý insan, demelerine

Tüm isyaným:

Yanlý yansýz tüm kelamým yine peþi sýra imlerin

Ölümün tehdit ettiði bir ferman kadar kayýp bir bildirge

Daha beyan etmediðim ne ise:

Belki yarýn belki asla

Belki de olmamasýný dilediðim bir matemde tüm suretim,

Gördüklerime kani,

Göreceklerime de Eyvallah,

Artýk kader ne zaman dilerse,

Belki de mutluluðun pençesine düþme telaþým,

Gidip gelmelerle bozmuþken aklýmý.