Bir sonbahar günü Sakarya Caddesinde, ellerim ceplerimde, ýslýk çalarak öyle sakin bir þekilde yürüyüp, yerdeki bastýðým yapraklarýn hýþýrtýsýný dinlerken, karþýma nereden çýktý ise, aniden eski çocukluk arkadaþým Hikmet çýkmaz mý...

-Vay ne haber baba okulu bitirdik, bir kayboldun pir kayboldun kerata, neler yapýyorsun bakalým?

-Ne olsun Ýsmailciðim yuvarlanýp gidiyoruz iþte. Okulu bitirdim sonra üniversite sýnavlarýný kazanamadýk, biz biliyorsun sýnýftan üç beþ arkadaþ ile daha sonra vatana borcumuz varmýþ onu ödemeye gittik, o zaman paralý maralý hak getire, zaten hak getirmese de bizde fitik nanay anlarsýn ya, ödedik vatan borcunu alnýmýzýn akýyla. Gelince ben baktým þehirde iþ miþ yok döndüm bizim kasabaya. Baktýk orada üç beþ sene eðlendik, emme boþa eðlenmiþiz tekrar geldik þehre. Buralarda eþin dostun yardýmý biraz da Allah'ýn inayeti ile bir iþe girdim en ssk'lýsýndan karým var, iki de çocuðum var ellerinden öper geçinip gidiyoruz iþte...

Suratýna bir baktým yine o gençlikteki dalyan gibi Hikmet azýcýk saçlarý açýlsa da, ara ara siyaha beyaz karýþsa da saçlarýnda, yanaklarý hafif çukur çukur olsa da, enerjisinden esprisinden neþesinden fazla bir þey kaybetmemiþ gibi görünüyor. Döndüm Hikmet'e...

-Sen bildiðim kadar Fenerli idin oðlum, bakýyorum þimdiden takým deðiþtirmeye Beþiktaþlýlýða doðru saðlam adýmlar ile ilerliyorsun, saçlarýnýn siyah beyazýndan kelli...

Biraz alýnýr gibi olsa da belli etmedi.

-Sende de var Ýsmail azýcýk beyaz sende de var.

-Var oðlum var biz inkar etmiyoruz ki, yaþlandýk baba yaþlandýk boyumuz kadar çocuklarýmýz var. Nerede oturuyorsun evin barkýn, karýn çocuklarýn mutlu musun bari?

-Sorma birader o kadar mutluyum o kadar mutluyum ki, hatta mutlular arasý olimpiyat olsa kesin derece yapar krom madalya bile alýrým, hayli iddialýyým bu konuda. Evim de bir konfor var, bir konfor hayret edersin. Dersin ki bundaki konfor Ýngiltere Kraliçesinin Buckingham Sarayýnda bile yok, Ýsveç Kralý Güstav'ýn baþkanlýk sarayýnda da aranýp bulunmaz ve dahi Amerikan Baþkanýnýn siyah giyen siyah renkli adamýn ak sarayý mý, beyaz sarayý mý orada da yok. Hatta ve hatta sekiz yüz altmýþ dört rakýmlý tepede oturan vatandaþ da bu kadar konfor içinde deðil...

Anlattýklarýndan bayaðý heyecanlanmýþtým. Ýþçi olup da bu kadar konfor olsun bir adamýn evinde. Kendi kendime dedim bu ya benle kafa yapýyor yada benim bilmediðim baþka bir mutluluk formülü var bu adamýn. Biraz kurcalayayým bakalým...

-Nasýl oluyor oðlum bu iþ anlat bakalým hele...

Bu döndü bana baþladý anlatmaya...

-Bir kere bizim evde her þey uzaktan kumandalý Ýsmail'cim, aklýna gelebilecek her þey. Benim mutluluðum da buradan kaynaklanýyor iþte dostum...

O anlattýkça iyice meraklanmaya baþlamýþtým her ne kadar belli etmesem de. Devam etti...

-Evimiz nohut oda bakla sofa, senin anlayacaðýn iki artý bir. Baþka bir deyiþ ile beþ eksi üç, artý bir de diyebilirsin. Akþam eve gelince sofraya oturuyorum önce. Hanýmmm, tabaða yemek koy. Hemen koyar. Kýz terliðimi getir, hemen getirir. Ayaðýma giydir, hemen giydirir. Sofradan kalkarým ellerimi yýkamaya, kýz musluðu aç, ellerimi ben yýkarým ama, kýz musluðu kapat. Haným havluyu ver, verir illa ki. Sonra televizyonun karþýsýna geçerim. Benim televizyon siyah beyaz milattan önceden kalma nerede ise, kýza seslenirim, kýz Kanal D ye bas, basar. Oðlana seslenirim bu sefer, haberler var, TRT ye bas, o da basar. Aman derim bana kumandayý vermeyin, yorgunum zaten, vermezler sað olsunlar. Haným çay koyar, getirir önüme, kýzý çaðýrýrým, kýz çayýmý karýþtýr bakalým, kaþýðý içinden çýkar. Sonra gazeteyi getirirler önüme, ama sayfalarýný ben çevirmem, okudum mu bir kaþ göz iþareti kýza, kýz da cin gibi kendi kýzým diye demiyorum, anlar hemencecik sayfayý çevirir. Bir kaþ göz daha yaparým hemen, spor sayfasý, yine çevirir. Arada kahvem gelir, kýz annesinden öðrendi bu küçük yaþta. Tam okurken gözlerim gazetede oðlan aðzýma götürür kahveyi, ama harbiden hüüüp diye höpürdetmesini ben yaparým, hem de güzel höpürdetirim, ona hiç üþenmem...

Ben de saf saf dinliyorum anlattýklarýný. O yine devam ediyor...

-Geçen gün komþu Hidayet Bey ile hanýmý geldi. Sohbet muhabbet faslýndan sonra, tutturdu Hidayet Bey tavla oynayalým diye. Severim tavlayý sevmeye de. Zarlarý al salla tavlanýn içine at. Pullarý oyna uzun iþ. Çaðýrdým benim kýzý, Hidayet Beye de söyledim, kýzým oynayacak benim yerime, ben sadece zarlarý atarým dedim. Þaþýrdý baþtan biraz. Araya lafý sokuþturdum çakmasýn diye. Öðrensin istiyorum öðrensin, yoksa baþka bir maksat yok dedim. Ha tamam dedi...

Anlattýklarýna bayaðý þaþýrmýþtým Hikmet'in

-Pes vallahi pes dedim Hikmet demek her þeyde uzaktan kumanda dediðin buymuþ. Sen þuna ''Tembellikten eþeðe dayý çaðýrýyorum'' desene...