Sarı başaklar içinde kaybolup gitti umut,
Kara toprağa yar oldu ansızın.

Hayallerimi kırpıp yıldız yaptım,
Kara bulutlarına inat gökyüzünün.

Şiirler ezberledim, şarkılar tuttum kendime,
Çorak topraklar gördüm,
Çorak topraklarda yaşadım
Ve çıplak ayaklarımla yürüdüm çorak topraklarda.
Hayaller ektim,
Hayal kırıklıkları biçtim.
Ne ektiysem,
Ne ettiysem olmadı.

Bıraktım sonra,
Kendimi, hayatı ve insanları,
Bıraktım belirsizliğin kollarına.

Ağlamadım, üzülmedim, yas tutmadım.

Korktum yıldırımlı gecelerden,
Uzak durdum kendimden,
Yakın sandım kendimi sana.

Anlayamadım...

Anlamaya çalıştım hayatı,
Tırnaklarımla kazıdım toprağı,
Tırnaklarımda tutundum hayata.

Başaramadım...

Kitaplar okudum hayata dair,
İçinde hayatlar olan kitaplar,
Aldanmak istediğim ve aldatan kitaplar.
Ben mi en çok aldandım,
Onlar mı çok aldattı hatırlamıyorum şimdi,
Ama aldandım çokça, 
Hiç aldatmasam da.

Kandım ve kandırıldım,
Kanadım kabuk bağlamadan asırlarca.

Suçsuzluğum ise müspet,
Hükmüm müebbet,
Doğarken kırılmış kalemim,
Suçlusu bir benmişim alemin,
Geç de olsa anladım…
( Müspet Bir Müebbetin Şiiri başlıklı yazı MESUT ÇİFTCİ tarafından 21.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.